Κι ύστερα, να ξέρεις, πως, για κάθε συμφορά που μας βρίσκει, ο Θεός έχει φυλάξει μέσα μας την ανάλογη δύναμη. [ ...... ] Το σύμπαν έχει ισορροπία. Λειτουργεί σα ζυγαριά χρυσοχόου. [......] Ψάξε μέσα σου να βρεις το δικό σου αντίδοτο. Το μυστικό κουτί που είναι κρυμμένη η δύναμή σου. Κι αν έχασες στον πανικό σου το κλειδάκι, σπάσ' το. Παραβίασέ το και προχώρα. (Αλκυόνη Παπαδάκη)

 

Γεμίζω την ψυχή μου ομορφιά. Χρώματα, αρώματα [ ........ ] Της ετοιμάζω την πανοπλία της. Την άμυνά της. Να είναι έτοιμη. Να είναι δυνατή σε καθετί που μπορεί να την πολεμήσει. ... (Αλκυόνη Παπαδάκη)

 

"Έκανα μεγάλο ταξίδι για να φτάσω ως εδώ. Μεγάλο και δύσκολο. Σαν του Οδυσσέα. Με Σειρήνες, με Κύκλωπες, με Λαιστρηγόνες... Κι ακόμα δεν έφτασα στην Ιθάκη μου. Και δεν είμαι σίγουρη ότι θέλω να φτάσω. Παραμένω πάντα ένας αχόρταγος ταξιδευτής.Έχασα και κέρδισα πολλά.'Ομως κατάφερα να μην ξεπουλήσω την ψυχή μου.Την πλήγωσα, τη χάραξα, την παζάρεψα αλλά δεν την πούλησα τελικά. (Αλκυόνη Παπαδάκη)

 

Υπάρχει στον κόσμο τούτο ένας μυστικός νόμος -αν δεν υπήρχε, ο κόσμος θα 'ταν από χιλιάδες χρόνια χαμένος- (ένας μυστικός νόμος) σκληρός κι απαραβίαστος: Το κακό πάντα στην αρχή θριαμβεύει και πάντα στο τέλος νικάται. (Νίκος Καζαντζάκης)

"... η σκοτεινάγρα του βυθού ξεχνιέται στον αφρό ..." 

Ισορροπώντας μεταξύ φθινοπωρινής ανατριχίλας και χειμωνιάτικου κρύου στην υγρή αγκαλιά της θάλασσας ... (Αλατιές, Κεφαλονιά)

 

"Τι νομίζεις, λοιπόν κατά βάθος η ποίηση είναι μια ανθρώπινη καρδιά φορτωμένη όλο τον κόσμο." (Άτιτλο, Νικηφόρος Βρεττάκος) https://dromospoihshs.gr/2019/03/20/20poihmatagiatinpoihsh/

 

Επιστροφή στο λιμάνι ... Πατρώα Γη ... "Και κάθε βράδυ κοιμάσαι μ’ έναν θησαυρό: αυτήν την πολυσήμαντη αυριανή σου μέρα." (Τάσος Λειβαδίτης)

 

Μύκητας - μανιτάρι ...(Κεφαλονιά)

 

«Εδώ γεννήθηκε η μάνα μου. Οι παππούδες μας δάμασαν τη γη. Κρεμάσαμε διπλώματα. Φωτογραφίες γάμων. Ενθύμια ξενιτιάς. Εδώ τα σπίτια μυρίζουν τα χνώτα των προγόνων μας. Εδώ τα σπίτια είναι συγγενείς.» ΄(Ελένη Αλεξίου, απόσπασμα) ( https://www.andro.gr/empneusi/eleni-alexiou/)

 

 

Αυτό είναι η νοσταλγία: να κατοικείς στο κύμα και να μην έχεις πατρίδα μες στον χρόνο. Κ’ οι επιθυμίες αυτό ‘ναι: σιγαλή ομιλία Της αιωνιότητας με καθημερινές ώρες. Κ’ η ζωή ΄ναι αυτό: ώσπου από ένα χτεςνα βγει η μοναχικότερη απ’ όλες τις ώρες ώρα, που διαφορετικά απ’ τις άλλες αδερφές της γελά και μπρος στο αιώνιο μόνο, θα σωπάσει. (Rainer Maria Rilke ).

Στον ταρσανά μετά τη βροχή... (Αργοστόλι, Κεφαλονιά)

 

«Ο διαισθητικός νους είναι ένα ιερό δώρο και ο λογικός νους ένας πιστός υπηρέτης. Δημιουργήσαμε μία κοινωνία που τιμά τον υπηρέτη και έχει ξεχάσει το δώρο». Albert Einstein

 

Καταβόθρες, Αργοστόλι, Κεφαλονιά

 

Φάρος Αγίων Θεοδώρων, Κεφαλονιά

 

Dulce Pontes-Canção do Mar (videoclip oficial)

" Οι εποχές δεν νοιάζονται για την παρουσία μας. Έχουν το δικό τους ρυθμό δημιουργίας. Παγερά αδιαφορούν για τα συναισθήματά μας. Η άνοιξη είναι ανερμήνευτη. "

Οι εποχές δεν νοιάζονται για την παρουσία μας.
Έχουν το δικό τους ρυθμό δημιουργίας.
Παγερά αδιαφορούν για τα συναισθήματά μας.
Η άνοιξη είναι ανερμήνευτη

Εμείς αυθαίρετα χρησιμοποιούμε το εξαίσιο σκηνικό της
για τα δικά μας, εφήμερα δράματα.
Πάντα θα είμαστε οι θεατές του οργασμού της.
Ανεπαρκείς των ημερών για να τον περιγράψουμε.

Γιάννης Τόλιας, Η άνοιξη είναι ανερμήνευτη

https://pyroessa-logotimis.blogspot.com/2014/03/blog-post_1.html

 

" .. είναι ένα φως γύρω μας και μέσα μας, που δε στερεύει. δε χωράει ο πόνος μες στο φως." (Γιάννης Ρίτσος) Μπουκετάκι κυκλάμινα στη ρίζα του βράχου.

 

Σαν κρυφή υπόσχεση άνοιξης στην αρχή του χειμώνα ... (Άνθος άγριας μολόχας)

 

Κάποια πλάσματα μαθαίνουν τη ζωή πετώντας από λουλούδι σε λουλούδι ...

 

" Κι αν τύχει ... εκείνη την ώρα ... να φιλιέται ο ήλιος με την πλανεύτρα θάλασσα ... απλά αφήστε με εκεί! " (Αλκυόνη Παπαδάκη, "Το ταξίδι που λέγαμε")

 

"Εύκολα που περνώ απ’ τα μάτια σου στον ουρανό απ’ το μανίκι του νερού στο πρόσωπο της θάλασσας." [Πηγή: www.doctv.gr]

ΒΑΘΥ ΓΑΛΑΖΙΟ

Σε μάτιασαν οι νύφες του βυθού
Οι λευκές του μαΐστρου ερινύες
Ανάβοντας τη ζήλια του κορμιού
Μα όταν γέλασαν οι ανυφάντρες του ήλιου
Που φιλοδόξησαν ένα καμάρι επίγειο
Άξαφνα πήρες τη βαφή του απείρου

(Οδυσσέας Ελύτης)

https://antikleidi.com/2016/11/02/xromata_eliti/ 

.

Ανοιχτό Γαλάζιο Εύκολα που περνώ απ’ τα μάτια σου στον ουρανό απ’ το μανίκι του νερού στο πρόσωπο της θάλασσας απ’ το μικρό σου δάχτυλο στου ζαφειριού το αστέρι Έλπιση φήμη του Φώτος έχταση απέραντη Ό,τι κοιτάω με τη ματιά με θρέφει. Ό,τι κρατάω με την αφή με θρέφει Σώμα του πόντου δροσερό ή αγέρας Γλόμπος του άπιαστου ονείρου η κρύα σαπουνόφουσκα Της παρθενιάς σου η γεωγραφία που δε με μέλει Κι ένα μεταξωτό για τσαλαπάτημα Ένα καυκί καμπάνας γυάλινης για τους κουφούς Που ντύνουν με φελλό την πιο βαριά τους κούκλα. Η κούκλα μου είναι η κούκλα σου είναι η γαλαζούλα Ολόγυμνη που διασκεδάζει τρυπημένη με άστρα Και κάνει μπάνια στη νυχτιά και γαργαλάει τους γρύλους. Μα μήτε η στάλα της Αυγής πιωμένη απ’ το γλαυκό Μήτε της πονηριάς του αηδονιού η ανάσταση Μήτε της σβούρας ο ίλιγγος μήτε η λιγοθυμιά Της ώρας που σκορπάει μες στο κενό τα πούπουλα Δεν πίνουν από την πηγή σου από την πηγή που λεν ελευτεριά. [Πηγή: www.doctv.gr]

Ανοιχτό Γαλάζιο Εύκολα που περνώ απ’ τα μάτια σου στον ουρανό απ’ το μανίκι του νερού στο πρόσωπο της θάλασσας απ’ το μικρό σου δάχτυλο στου ζαφειριού το αστέρι Έλπιση φήμη του Φώτος έχταση απέραντη Ό,τι κοιτάω με τη ματιά με θρέφει. Ό,τι κρατάω με την αφή με θρέφει Σώμα του πόντου δροσερό ή αγέρας Γλόμπος του άπιαστου ονείρου η κρύα σαπουνόφουσκα Της παρθενιάς σου η γεωγραφία που δε με μέλει Κι ένα μεταξωτό για τσαλαπάτημα Ένα καυκί καμπάνας γυάλινης για τους κουφούς Που ντύνουν με φελλό την πιο βαριά τους κούκλα. Η κούκλα μου είναι η κούκλα σου είναι η γαλαζούλα Ολόγυμνη που διασκεδάζει τρυπημένη με άστρα Και κάνει μπάνια στη νυχτιά και γαργαλάει τους γρύλους. Μα μήτε η στάλα της Αυγής πιωμένη απ’ το γλαυκό Μήτε της πονηριάς του αηδονιού η ανάσταση Μήτε της σβούρας ο ίλιγγος μήτε η λιγοθυμιά Της ώρας που σκορπάει μες στο κενό τα πούπουλα Δεν πίνουν από την πηγή σου από την πηγή που λεν ελευτεριά. [Πηγή: www.doctv.gr] 

Σπάσματα, Κεφαλονιά

 

 

"Ίσως είναι το μητρικό σου αλάτι που σήμερα μ’ έφερε, θάλασσα, κοντά σου. Αλλά κι αν ακόμη δεν είσαι μητέρα μου, μοιάζουμε πάντως." (Παραλία Αλατιές. Οι σχηματισμοί των βράχων λειτουργούν σαν φυσικές αλυκές. Κεφαλονιά)

Ίσως είναι το μητρικό σου αλάτι
που σήμερα μ’ έφερε, θάλασσα,
κοντά σου. Αλλά κι αν ακόμη
δεν είσαι μητέρα μου, μοιάζουμε
πάντως. Μπορεί και τα λόγια μου
να είναι αέρας σαν τα δικά σου.
Καιρός είναι άλλωστε ν’ αφήσουμε
τα όνειρα, σαν μια φούχτα άμμο
που τη ρίχνουμε πίσω μας. Αρκεί
πως αυτός ο παράδοξα όμορφος
κόσμος μάς μάγεψε. Μεθύσαμε
θάλασσα!
Τόσο η ψυχή μου όσο
κ’ εσύ, τον γιομίσαμε κύματα.

(Νικηφόρος Βρεττάκος, "Συνάντηση με τη θάλασσα")

Κάτω απ' την Πλάνη των Νερών η Ψυχή της Θάλασσας ... "Κι ενώ πονώ τον πόνο σου και πάω προς το βυθό σου και χάνομαι με τον αφρό," (Κώστας Καρυωτάκης)

 

"Φύλλα δέντρου Φτερά πουλιού Άνεμος Έπειτα θάλασσα Κύματα Χρόνος γαλάζιος Ορίζοντες παντού Και μπροστά μας ο ουρανός" ... ("Έπος", Γιώργος Σαραντάρης)

 

Κρίταμο στα παραθαλάσσια βράχια.

 

Ο αέναος σιωπηλός χορός των πλασμάτων του βυθού ...

 

"Να αποχωρίζεσαι τραγούδια που αγάπησες, μέρη που περπάτησες. Δεν έχεις τόση περιορισμένη φαντασία όσο νομίζεις. Μπορείς να φτιάξεις ιστορίες ολοκαίνουριες, με ουρανό κι αλάτι. Να θυμίζουν λίγο φθινόπωρο, πολύ καλοκαίρι κι εκείνη την απέραντη Άνοιξη."

Να μάθεις να φεύγεις – Μενέλαος Λουντέμης

“Από την ασφάλεια τρύπιων αγκαλιών.

Από χειραψίες που σε στοιχειώνουν.

Από την ανάμνηση μιας κάλπικης ευτυχίας.

Να φεύγεις !

Αθόρυβα, σιωπηλά, χωρίς κραυγές, μακρόσυρτους αποχαιρετισμούς.

Να μην παίρνεις τίποτα μαζί, ούτε ενθύμια, ούτε ζακέτες για το δρόμο.

Να τρέχεις μακριά από δήθεν καταφύγια κι ας έχει έξω και χαλάζι.

Να μάθεις να κοιτάς βαθιά στα μάτια όταν λες αντίο κι όχι κάτω ή το άπειρο.

Να εννοείς τις λέξεις σου, μην τις εξευτελίζεις, σε παρακαλώ.

Να μάθεις να κοιτάς την κλεψύδρα, να βλέπεις πως ο χρόνος σου τελείωσε.

Όχι αγκαλιές, γράμματα, αφιερώσεις, κάποτε θα ξανασυναντηθούμε αγάπη μου (όλα τα βράδια και τα τραγούδια δεν θα είναι ποτέ δικά σας).

Αποδέξου το.

Να αποχωρίζεσαι τραγούδια που αγάπησες, μέρη που περπάτησες.

Δεν έχεις τόση περιορισμένη φαντασία όσο νομίζεις.

Μπορείς να φτιάξεις ιστορίες ολοκαίνουριες, με ουρανό κι αλάτι.

Να θυμίζουν λίγο φθινόπωρο, πολύ καλοκαίρι κι εκείνη την απέραντη Άνοιξη.

Να φεύγεις από εκεί που δε σου δίνουν αυτά που χρειάζεσαι.

Από το δυσανάλογο, το μέτριο και το λίγο.

Να απαιτείς αυτό που δίνεις να το παίρνεις πίσω -δεν τους το χρωστάς.

Να μάθεις να σέβεσαι την αγάπη σου, το χρόνο σου και την καρδιά σου.

Μην πιστεύεις αυτά που λένε -η αγάπη δεν είναι ανεξάντλητη, τελειώνει.

Η καρδιά χαλάει, θα τη χτυπάς μια μέρα και δεν θα δουλεύει.

Να καταλάβεις πως οι δεύτερες ευκαιρίες είναι για τους δειλούς

-οι τρίτες για τους γελοίους.

Μην τρέμεις την αντιστοιχία λέξεων-εννοιών, να ονομάζεις σχέση τη σχέση, την κοροϊδία κοροϊδία.

Να μαλώνεις τον εαυτό σου καμιά φορά που κάθεται και κλαψουρίζει

-σαν μωρό κι εσύ κάθεσαι και του δίνεις γλειφιτζούρι μη και σου στεναχωρηθεί το βυζανιάρικο.

Να μάθεις να ψάχνεις για αγάπες που θυμίζουν Καζαμπλάνκα

– όχι συμβάσεις ορισμένου χρόνου

Και να μάθεις να φεύγεις από εκεί που ποτέ πραγματικά δεν υπήρξες.

Να φεύγεις κι ας μοιάζει να σου ξεριζώνουν το παιδί από τη μήτρα.

Να φεύγεις από όσα νόμισες γι’ αληθινά, μήπως φτάσεις κάποτε σ’ αυτά.”

www.neolaia.gr/2018/10/27/10-poiimata-pou-tha-se-kanoun-na-latrepseis-tin-poiisi/

Αγαπάω εκείνους που αγαπούν τη ζωή. Και που η λύπη τους είναι η δύναμή τους. Που κοιτάζουν με μάτια άδολα και αθώα, ακόμα κι αν πέρασε ο χρόνος αδυσώπητος από πάνω τους. Που γνωρίζουν ότι δεν τα ξέρουν όλα,γιατί δεν μαθαίνονται όλα.. Που στύβουν το λίγο και βγάζουν το πολύ για τους εαυτούς τους και για όσους αγαπούν. Και δεν κουράζονται να αναζητούν την ομορφιά στην κάθε μέρα, στα χαμόγελα των ανθρώπων, στα χάδια των ζώων, σε μια ασπρόμαυρη φωτογραφία, σε μια πολύχρωμη μπουγάδα. (Οδυσσέας Ελύτης)

 

Αγία Ιερουσαλήμ, Κεφαλονιά