Οι ηλίανθοι χάρισαν στον άνεμο τα φωτεινά τους πέταλα . . .

. . . και κράτησαν την εντυπωσιακή "καρδιά" τους με τους πολύτιμους - για την επιβίωσή τους- σπόρους.

Στο αφιλόξενο περιβάλλον της τσιμεντένιας αυλής η μικρή ακρίδα γίνεται εύκολος στόχος . . .

. . . Όχι όμως και στα φύλλα των φυτών !

Μια μικρή πλωτή πολιτεία.

Κάθε στιγμή μέσα μας συντελούνται αλλαγές.

Έτσι, είτε το θέλουμε είτε όχι, βιώνουμε την εμπειρία του παρόντος. Το θέμα είναι να μην το αντιλαμβανόμαστε όταν αυτό έχει γίνει παρελθόν.

"Όσα μας μαθαίνουν όταν είμαστε παιδιά 

δημιουργούν τις πεποιθήσεις μας. Εάν αυτές 

είναι τελικά σωστές ή όχι θα το δείξουν οι 

εμπειρίες και τα βιώματά μας."

Hermes -1

Hermes -2

Σύνθεση

Ο ταραξάκος και το αγριολούλουδο

Γαλαζοπράσινα νερά

Καλαφάτισμα

Το τέλος κάθε μέρας ανοίγει έναν Δρόμο μυστηριακό. Τον Δρόμο που . . .

. . . οδηγεί, συνήθως, εντός μας, μεταφέροντας Υλικά Εμπειριών και μετουσιώνοντάς τα σε Ψυχή.

Σταγόνες ονειροχρώματος

Κάτω απ'το βραχόφρυδο είδα το Θεό . . .

Ο βράχος κρατάει δυνατά το βάρος της μνήμης κι εμείς τη διαβάζουμε στο σώμα του ...

Σαν όνειρο καλοκαιριάτικου μεσημεριού.

Κατιφέδες ή τσετσέλια.

Τα Σίσια στον δρόμο για τον Πόρο. (Κεφαλονιά)

Εβένινος Γλύκας

Στα Κυκλώπεια Τείχη "δεν ακούγεται τίποτα. Μονάχα το καρδιοχτύπι της πέτρας." (Γ. Ρίτσος) Καρδιοχτύπι αιώνων!

Ισορροπία ακριβείας.

Πρόβατο στο ηλιοβασίλεμα.

Η Ζωή συντελείται μέσα από μικρά θαύματα. Σαν αυτούς τους σπόρους!

Ο Χρόνος αφήνει παντού τα σημάδια του. Αυτό δεν είναι...

... απαραίτητα κακό αφού τα "σημάδια" των εμπειριών που βιώνουμε μας κάνουν πλουσιότερους

Υπάρχουν πολλοί τρόποι να δεις τον κόσμο. Είναι κρίμα να περιορίζεσαι πάντα στον ίδιο.

Σαν έκρηξη ζωής το αγριάγκαθο σηκώνει το ανάστημά του ...

... και, σχεδόν επιθετικά, διεκδικεί τον χώρο και τον τρόπο ύπαρξής του.

Ο άνεμος δοκιμάζει τις αντοχές του πυρόξανθου ηλίανθου.

"… Φωτοχυσία…

... Μέρα ξανθή, του ήλιου ανταμοιβή και του Έρωτα…

Πυρόξανθο μαστίγωμα… Στο στεντόρειο μεσημέρι τα τζιτζίκια μαίνονται…"

Οδυσσέας Ελύτης

«Τόσο το θέρος, τόσα τα πουλιά, και σε μέγα βάθος...

...Η πάντων και πασών Ελληνίς η θάλασσα» 

(Ο. Ελύτης "Εκ του πλησίον")

Μεταξύ Γης κι Ουρανού γίνονται θαύματα!

Στη μικρή παραλία με τις καλαμιές

Όταν ο άνεμος δυναμώνει . . .

. . . οι άνθρωποι μαζεύουν τα πανιά για να του κάνουν χώρο να περάσει.

Καθρέφτισμα

Τζίτζικά μου, τζίτζικά μου.

Πού είσαι τάχα εδώ κοντά μου,

τζίτζικά μου, τζίτζικά μου,

πού είσαι τάχα σκαλωμένος

και λαλείς ευτυχισμένος;                               

Τι χαρούμενος που θα ’σαι!

Μες στην πράσινη μουριά μου

τραγουδείς κι αποκοιμάσαι,

τζίτζικά μου, τζίτζικά μου!

Τραγουδείς το μεσημέρι,

τζίτζικά μου, τζίτζικά μου,

τραγουδείς το καλοκαίρι

που στον κήπο σ’ έχει φέρει.

Τραγουδείς πολύ κοντά μου.

Στον κορμό, στον κλάδο να ’σαι;

Δε σε πιάνω, μη φοβάσαι,

τζίτζικά μου, τζίτζικά μου!

 (Ποίημα του Ζαχαρία Παπαντωνίου από τα "Ψηλά βουνά" που βρίσκεται μελοποιημένο στον δίσκο "Παραμυθοτράγουδα" του Γιάννη Ζουγανέλη.)

Σαν υπόλοιπο ζωής και αναμνήσεων, το παλιό μπαούλο ξεκλειδώνει. . .

. . .και φανερώνει μυστικά. . .

Απομεινάρι δέντρου σμιλεμένο από τα κύματα.

Κάθε μέρα βιώνουμε την αέναη προσωπική μας εξέλιξη. . . .

. . . Δύσκολη, ανηφορική, πολλές φορές επώδυνη, στο τέλος όμως πάντα λυτρωτική, που συντελείται μέσα από διαδρομές που κάθε φορά επιλέγουμεμε.   

Όταν ο χρόνος έχει κέφια ...

... γίνεται και . . .  καλλιτέχνης!

Μια ματιά . . . στον Μακρύ Γιαλό.

Μην παίρνεις τίποτα παρά μόνο εικόνες.

 Μην αφήνεις τίποτα παρά μόνο ίχνη ποδιών. Μην σκοτώνεις τίποτα παρά μόνο την ώρα.

 (Take nothing but pictures. 

Leave nothing but footprints.

 Kill nothing but time)

(Ανώνυμος)

"Μην ξεχνάς ...

...  πως η γη χαίρεται με τα γυμνά σου πόδια κι ο άνεμος τρελαίνεται να παίζει στα μαλλιά σου."

Χαλίλ Γκιμπράν

Στις Καμαρούλες ...

... πλάι στα Γραδάκια και απέναντι η χερσόνησος της Παλικής (Ληξουρίου).

Χελιδονάκι στο καλώδιο του ρεύματος.

Σαν μαντάλα ...

Άπιαστος ο Χρόνος, αδηφάγος, μάς καταπίνει ...

... Αυτός μόνο έχει κερδίσει την Αιωνιότητα!

Μια αρχή, κάθε αυγή ...

"Πρέπει, οπωσδήποτε, ν’ αλλάξω ζωή, αλλιώς
είμαι χαμένος. Βέβαια, έχω καιρό μπροστά μου, είμαι ακόμα
νέος. Αν μπορούσα να ξεφύγω αυτή την άθλια καθημερινότητα,
υποχρεώσεις και συνήθειες και συμβιβασμοί, αν σταθώ λιγό-
τερο εύκολος στις διάφορες προφάσεις- μα ιδιαίτερα
αν βάλω πια ένα τέλος σε τούτες τις αιώνιες αναβολές.
Τότε, αλήθεια, ίσως φτιάξω κάτι, ίσως μάλιστα και κάτι το
μεγάλο όπως ονειρευόμουν από παιδί…"
Έτσι έγραφε κάποιος ένα βράδυ με χέρια που τρέμανε.
Κι έκλαιγε. Ύστερα νύσταξε κι αποκοιμήθηκε.
Το πρωί, μόλις θυμόταν κάτι αόριστα. Και σε μερικά χρόνια
πέθανε.

Τάσσος Λειβαδίτης

Ταξιδευτές . . . ;

"Μα αληθινοί ταξιδευτές εκείνοι είναι που φεύγουν

μονάχα για να φύγουνε ..."

Charles Baudelaire-Απόσπασμα από «Το ταξίδι»-Μεταφρ. Γ. Σημηριώτης

Στον Παράδεισο έχω σημαδέψει ένα νησὶ ...

... Απαράλλαχτο εσὺ κι ένα σπίτι στη θάλασσα
Με κρεβάτι μεγάλο και πόρτα μικρὴ
Έχω ρίξει μες στ’ άπατα μιαν ηχὼ
Να κοιτάζομαι κάθε πρωὶ που ξυπνώ
Να σε βλέπω μισὴ να περνάς στο νερὸ
Και μισὴ να σε κλαίω μες στον Παράδεισο.
 

(Οδυσσέα Ελύτη «Το Μονόγραμμα» VII.)

Η αλυσιδίτσα στο λαιμό σου, ...

. . .

τ’ αστράκι της αυγής στα φύλλα,

σκοινιά, καράβια και φανάρια,

γλάροι, καθρέφτες και καρποί-

τα κατάρτια μπουμπουκιάσανε.

 Απ’ όλα πίνω το γαλάζιο,

κι ακόμη, γιε μου, να μεθύσω.

Γιάννης Ρίτσος, «Παιχνίδια τ’ ουρανού και του νερού»

Ηλιο ... μπερδέματα ... καλοκαιρινού μεσημεριού.

Ηλιο ... βυθίσματα ...

Αν δεν πλησιάσεις πολύ κοντά, δεν ξεχωρίζεις εύκολα τον ...

... τζίτζικα από την κληματαριά. 

Μόνο το τραγούδι του τον προδίδει.