Τετάρτη, 30 Απριλίου 2014

Η φύση κρύβει . . .

. . . ένα απ' τα πολυτιμότερα δώρα της - το ελαιόλαδο - σ' αυτό το ταπεινό ανθάκι!

Μεγαλοφυΐα είναι . . .

. . . η ικανότητα να μπορείς να δεις δέκα πράγματα όταν ο κανονικός άνθρωπος βλέπει ένα.

(Ezra Pound)

Τρίτη, 29 Απριλίου 2014

Κόκκινο, κατακόκκινο, ...

...γλώσσες φωτιάς το άνθος ρίκινου.

Ο σπόρος που μέσα του ωριμάζει Ζωή και Θάνατος μαζί...

Δευτέρα, 28 Απριλίου 2014

Ἔτρεμε τόσο ποὺ τὸ πῆρε ὁ ἄνεμος
ἔτρεμε τόσο πῶς νὰ μὴν τὸ πάρει ὁ ἄνεμος
πέρα μακριὰ
μιὰ θάλασσα
πέρα μακριὰ
ἕνα νησὶ στὸν ἥλιο
καὶ τὰ χέρια σφίγγοντας τὰ κουπιὰ
πεθαίνοντας τὴν ὥρα ποὺ φάνηκε τὸ λιμάνι
καὶ τὰ μάτια κλειστὰ
σὰ θαλασσινὲς ἀνεμῶνες.

Ἔτρεμε τόσο πολὺ
τὸ ζήτησα τόσο πολὺ
στὴ στέρνα μὲ τοὺς εὐκαλύπτους
τὴν ἄνοιξη καὶ τὸ φθινόπωρο
σ᾿ ὅλα τὰ δάση γυμνὰ
θεέ μου τὸ ζήτησα.

Γιώργος Σεφέρης

Χτες και σήμερα ίδια κι όμοια, χρόνος μπρος, χρόνια μετά…

. . .Η ύπαρξή σου σε σκοτάδι όλο πηχτότερο βουτά.
Τάχα η θέλησή σου λίγη, τάχα ο πόνος σου μεγάλος;
Αχ, πού σαι, νιότη, που δειχνες πως θα γινόμουν άλλος!

Κώστας Βάρναλης

Στις Καταβόθρες . . .

. . . η θάλασσα και το νησί γίνονται ένα καθώς αυτή εισβάλλει με δύναμη στα έγκατά του και, μετά από μια διαδρομή υπόγεια, σχεδόν μυστηριακή, εξέρχεται σε άλλο σημείο του.

Ο τόπος μας είναι κλειστός . . .

Ὁ τόπος μας εἶναι κλειστός

«Ὁ τόπος μας εἶναι κλειστός, ὅλο βουνὰ ποὺ ἔχουν σκεπὴ τὸ χαμηλὸ οὐρανὸ μέρα καὶ νύχτα. Δὲν ἔχουμε ποτάμια δὲν ἔχουμε πηγάδια δὲν ἔχουμε πηγὲς μονάχα λίγες στέρνες, ἄδειες κι᾿ αὐτές, ποὺ ἠχοῦν καὶ ποὺ τὶς προσκυνοῦμε. Ἦχος στεκάμενος κούφιος, ἴδιος με τὴ μοναξιά μας ἴδιος με τὴν ἀγάπη μας, ἴδιος με τὰ σώματά μας. Μᾶς φαίνεται παράξενο ποὺ κάποτε μπορέσαμε νὰ χτίσουμε τὰ σπίτια τὰ καλύβια καὶ τὶς στάνες μας. Κι᾿ οἱ γάμοι μας, τὰ δροσερὰ στεφάνια καὶ τὰ δάχτυλα γίνουνται αἰνίγματα ἀνεξήγητα γιὰ τὴ ψυχή μας. Πῶς γεννήθηκαν πῶς δυναμώσανε τὰ παιδιά μας;
Ὁ τόπος μας εἶναι κλειστός. Τὸν κλείνουν οἱ δυὸ μαῦρες Συμπληγάδες. Στὰ λιμάνια τὴν Κυριακὴ σὰν κατεβοῦμε ν᾿ ἀνασάνουμε βλέπουμε νὰ φωτίζουνται στὸ ἡλιόγερμα σπασμένα ξύλα ἀπὸ ταξίδια ποὺ δὲν τέλειωσαν σώματα ποὺ δὲν ξέρουν πιὰ πῶς ν᾿ ἀγαπήσουν».
Γιώργος Σεφέρης

Να σ' αγναντεύω θάλασσα . . .

Κώστας Βάρναλης : ΝΑ Σ' ΑΓΝΑΝΤΕΥΩ ΘΑΛΑΣΣΑ

Να σ’ αγναντεύω, θάλασσα,
να μη χορταίνω απ’ το βουνό ψηλά
στρωτή και καταγάλανη και μέσα να πλουταίνω
απ’ τα μαλάματά σου τα πολλά.
Να ναι χινοπωριάτικον απομεσήμερο,
όντας μετ’ άξαφνη νεροποντή
χυμάει μες απ’ τα σύνεφα θαμπωτικά γελώντας
ήλιος χωρίς μαντύ.
Να ταξιδεύουν στον αγέρα τα νησάκια,
οι κάβοι, τ’ ακρόγιαλα σαν μεταξένιοι αχνοί
και με τους γλάρους συνοδιά κάποτ’ ένα καράβι
ν’ ανοίγουν να το παίρνουν οι ουρανοί.
Ξανανιωμένα απ’ το λουτρό να ροβολάνε κάτου
την κόκκινη πλαγιά χορευτικά τα πεύκα,
τα χρυσόπευκα, κι ανθός του μαλαμάτου
να στάζουν τα μαλλιά τους τα μυριστικά.
Κι αντάμα τους να σέρνουνε στο φωτεινό χορό τους
ως μέσα στο νερό τα ερημικά χιονόσπιτα
κι αυτά μες στ’ όνειρό τους να τραγουδάνε, αξύπνητα καιρό.
Έτσι να στέκω, θάλασσα, παντοτεινέ έρωτά μου
με μάτια να σε χαίρομαι θολά
και να ναι τα μελλούμενα στην άπλα σου μπροστά μου,
πίσω κι αλάργα βάσανα πολλά.
Ως να με πάρεις κάποτε, μαργιόλα συ,
στους κόρφους σου αψηλά τους ανθισμένους
και να με πας πολύ μακρυά απ’ τη μαύρη τούτη Κόλαση,
μακρυά πολύ κι από τους μαύρους κολασμένους

Κυριακή, 27 Απριλίου 2014

Στην καρδιά της κρύβει Ήλιο...

Αρμύρα, Ήλιος κι Άνεμος . . .

. . . ξεθώριασαν με τέχνη τη νιότη και το φως της παπαρούνας της θάλασσας .....

Σαν ήλιος καλοκαιρινός.

Μέσ' απ' το βότσαλο...

. . . ο κόσμος . . . επιλογή με . . . προοπτική . . .

Από τον Άγιο Κωνσταντίνο . . .

. . . μέχρι τ' Αργοστόλι.

Το καμπαναριό που προσκυνά . . .

. . . στα Κουρουκλάτα αποτέλεσμα του σεισμού της 26ης του Γενάρη.

Και μια γενική άποψη του γραφικού χωριού.

Σπάρτα

Στα ουράνια . . .

. . . η γαλανόλευκη.

Απομεινάρι από μύδι σαν . . .

. . . βαρκούλα στα βότσαλα.

Λευκό, δυνατό φως . . .

ανάμεσα στα φύλλα της λεύκας.

Καντηλάκι ...

...

Στη μικρή παραλία της Λυγιάς . . .

. . .το εκκλησάκι της Αγιάς Παράσκευής.

Στην μικρή αυλή του ο διάσημος καρδιοχειρουργός Κρίστιαν Μπάρναρντ έχει φυτέψει έναν πλάτανο.

Το ξέφωτο . . .

. . . μέσα απ' την πυκνή βλάστηση φανερώνει τη θάλασσα που φτάνει μέχρι τη βάση του κάθετου γκρεμού.

Αντί για εκκλησάκι-καντηλάκι . . .

. . . μια πέτρα με την εικόνα του Αγίου του νησιού αφιέρωμα από τον Νίκο, που τον ευχαριστεί για τον κίνδυνο που απέφυγε . . .

"Γατούλες"...

... δίπλα στη θάλασσα.

Όπου κι αν κοιτάξω...

... η όμορφιά βρίσκεται παντού!

"Ο Τροχός της Τύχης"

Οι Καταβόθρες...

... έξω από το Αργοστόλι, όπου συμβαίνει το μοναδικό φαινόμενο να εισέρχεται η θάλασσα στη στεριά, να διασχίζει υπόγεια την Κεφαλονιά και να εμφανίζεται στην ανατολική πλευρά του νησιού.