Σαν σελιδοδείκτης...

     της φύσης...

Καλοκαιρινές αναμνήσεις εκτεθειμένες στα καπρίτσια του χειμώνα.

Ξεκουράζεται κι ονειρεύεται κύματα και λιμάνια.

Βγήκαν καράβια στη στεριά...

Σε πρώτο πλάνο η βροχή και τ' άνθη της κορομηλιάς.

Το αποτέλεσμα  της τέχνης ... τεχνικής ... υπομονής ... ενός πρακτικού ανθρώπου- καλλιτέχνη παρελθούσας εποχής.

Λίμπα ... ένας σκαλισμένος σιδερόβραχος.

Β Ρ Ο Χ Η ! 

Η παρωδία του νερού.

Στον Πλατύ Γιαλό τον χειμώνα.

Το λιμάνι στο Αργοστόλι.

Νησιώτικο.

 Στην είσοδο ενός παλιού ανεμόμυλου.

Κορμός ελιάς. Η ιστορία και η δύναμή της!

Γαλάζια διαδρομή.

Ισορροπία ακριβείας κι αρμονίας!

Κι ακολουθώ την πρώτη πεταλούδα ...

... της άνοιξης ...

Σκύβω το κεφάλι κι ανακαλύπτω την Άνοιξη ... ... Μέσα μου!

Αλλαγή εποχής κατά το δοκούν.

... Χλόη Θερμοκηπίου ...

Η Γαλή

Είν’ η γαλή αντιπαθής εις τους κοινούς ανθρώπους.
Μαγνητική και μυστική, τον επιπόλαιόν των
κουράζει νουν· και τους χαρίεντάς της τρόπους
δεν εκτιμούν. [ ]

 Κ.Π.Καβάφης

Ανεμούριο

(Ε π ι σ τ ρ ο φ ή ;  σ τ η ν ... )

ΙΘΑΚΗ

Δὲν ξέρω ἂν ἔφυγα ἀπὸ συνέπεια
ἢ ἀπὸ ἀνάγκη νὰ ξεφύγω τὸν ἑαυτό μου,
τὴ στενὴ καὶ μικρόχαρη Ἰθάκη
μὲ τὰ χριστιανικά της σωματεῖα
καὶ τὴν ἀσφυχτική της ἠθική.
Πάντως, δὲν ἦταν λύση, ἦταν ἡμίμετρο.
Κι ἀπὸ τότε κυλιέμαι ἀπὸ δρόμο σὲ δρόμο
ἀποχτώντας πληγὲς κι ἐμπειρίες.
Οἱ φίλοι ποὺ ἀγάπησα ἔχουνε πιὰ χαθεῖ
κι ἔμεινα μόνος τρέμοντας μήπως μὲ δεῖ κανένας
ποὺ κάποτε τοῦ μίλησα γιὰ ἰδανικά…
Τώρα ἐπιστρέφω μὲ μίαν ὕποπτη προσπάθεια
νὰ φανῶ ἄψογος, ἀκέραιος, ἐπιστρέφω
κι εἶμαι, Θεέ μου, σὰν τὸν ἄσωτο ποὺ ἀφήνει
τὴν ἀλητεία, πικραμένος, καὶ γυρνάει
στὸν πατέρα τὸν καλόκαρδο, νὰ ζήσει
στοὺς κόλπους του μίαν ἀσωτία ἰδιωτική.
Τὸν Ποσειδῶνα μέσα μου τὸν φέρνω,
ποὺ μὲ κρατάει πάντα μακριά.
Μὰ κι ἂν ἀκόμα δυνηθῶ νὰ προσεγγίσω,
τάχα ἡ Ἰθάκη θὰ μοῦ βρεῖ τὴ λύση;

(Χριστιανόπουλος)

Χλωμοκίτρνο πέπλο ενδύθηκε απόψε το χειμωνιάτικο σούρουπο ...

Τα Ξωτικά του δάσους ξυπνούν από τη χειμερεία νάρκη με τις πρώτες ζεστές αχτίδες του Ήλιου για να υποδεχτούν την Άνοιξη. 

Κι Εμείς ξεριζώνουμε τις νύχτες από μέσα μας 

γιατί ...

 "...βλασταίνουν φύλλα καὶ κλαδιὰ
κι ἔρχονται τὰ πουλιὰ τοῦ ἔρωτα καὶ κελαηδοῦνε..."

(Χριστιανόπουλος)

Ο εξωτερικός χώρος του μυκηναϊκού τάφου στα Τζανάτα. (1)

Η είσοδος του θολωτού μυκηναϊκού τάφου στα Τζανάτα Κεφαλονιάς.. ( 2)

Το εσωτερικό του θολωτού μυκηναϊκού τάφου στα Τζανάτα. (3)

Ληξούρι - Αργοστόλι με φέρυ-μποτ.

"Ἄσ᾿ τὴ βάρκα στὸ κῦμα ὅπου θέλει νὰ τρέχει"

(Κωνσταντίνος Χατζόπουλος)

Ανάμεσα σε θάλασσα κι ουρανό ...

"Αχ, πατρίδα μου το φως σου παντρεύτηκα κι ερωτεύτηκα τα πράσινα νερά σου" (Χρήστος Θηβαίος)

"Το φως είναι η πατρίδα μας. Δεν είσαι συ και γω.
Είμαστε μεις.
Εμείς κ` η πολιτεία μας.
Εμείς κι ο κόσμος."

"...Είναι ένα φως γύρω μας και μέσα μας, που δε στερεύει.
δε χωράει ο πόνος μες στο φως. Ας τον διώξουμε, θα τον διώξουμε.

 Όπου κι αν ψάξεις είναι φως, το φως κερδίζει απ' την αρχή τα χέρια μας.

 Είναι άνοιξη πια, δε χωράει η πίκρα μέσα στο φως."
 

( Γ. Ρίτσος)

Σύνθεση με φόντο τα σύννεφα.

"Όμορφη και παράξενη πατρίδα ωσάν αυτή που μου `λαχε δεν είδα..." (Οδ. Ελύτης)

 Χειμωνιάτικο δειλινό. Χειμωνιάτικη αγαπημένη θέΦεύγει το μάτι ... Φεύγει ο νους! Ταξιδεύεις... Κι έπειτα κάτι σε τραβάει πάλι πίσω. Νόστιμον ήμαρ...! 

 

Μαργαρίτες και γκαζάνιες!

 Η άνοιξη είναι εδώ ...

 (Κεφαλονιά)

Γιούκα, το φυτό με τα εντυπωσιακά αλλά και επικίνδυνα "σπαθόσχημα" φύλλα.

Πάλι ὁ οὐρανός...

Πάλι ὁ οὐρανὸς ἀνοίγει ἐδῶ τὴν πύλη.

Πάλι σηκώνει τὴ σημαία
Ἐμεῖς μπαίνουμε χωρὶς φόβο
Τὰ μάτια τὰ πουλιὰ μαζί μας μπαίνουν
Ἀστράφτει ἡ πολιτεία ἀστράφτει ὁ νοῦς μας
Ἡ φαντασία τοὺς κήπους πλημμυράει
Εἶναι παιδιὰ ποὺ στέκονται στὶς βρύσες
Κορυδαλλοὶ στοὺς ὄρθρους ἀκουμπᾶνε
Στὶς λεμονιὲς ἄγγελοι χορτάτοι
Εἶναι ἀηδόνια ποὺ παντοῦ ξυπνᾶνε
Φλογέρες παίζουν ἔντομα βουίζουν
Εἶναι τραγούδια ἡ στάχτη τῶν νεκρῶν
Καὶ οἱ νεκροὶ κάπου ἀναγεννιοῦνται πάλι
Ὁλοῦθε μᾶς μαζεύει ὁ Θεὸς
Ἔχουμε χέρια καθαρὰ καὶ πᾶμε.

(Γιώργος Σαραντάρης)

Ἔχω δεῖ τὸν οὐρανό...

Ἔχω δεῖ τὸν οὐρανὸ μὲ τὰ μάτια μου
Μὲ τὰ μάτια μου ἄνοιξα τὰ μάτια του
Μὲ τὴ γλῶσσα μου μίλησε
Γίναμε ἀδελφοὶ καὶ κουβεντιάσαμε
Στρώσαμε τραπέζι καὶ δειπνήσαμε
Σὰν νὰ ἦταν ὁ καιρὸς ὅλος μπροστά μας
Καὶ θυμᾶμαι τὸν ἥλιο ποὺ γελοῦσε
Πού γελοῦσε καὶ δάκρυζε θυμᾶμαι
(Γιῶργος Σαραντάρης )

Η  Ν Ε Φ Ε Λ Η

Μέρα τη μέρα ζω - που ξέρεις αύριο τι ξημερώνει.

Το 'να μου χέρι τσαλακώνει τα λεφτά και τ' άλλο μου τα ισιώνει

Βλέπεις χρειάζονται όπλα να μιλάν στα χρόνια μας τα χαώδη

και να 'μαστε και σύμφωνοι με τα λεγόμενα «εθνικά ιδεώδη».

Τι με κοιτάς εσύ γραφιά που δεν εντύθηκες ποτέ στρατιώτης

η τέχνη του να βγάζεις χρήματα είναι κι αυτή μία πολεμική ιδιότης

Δεν πα' να ξενυχτάς- να γράφεις χιλιάδες πικρούς στίχους

ή να γεμίζεις με συνθήματα επαναστατικά τους τοίχους

Οι άλλοι πάντα θα σε βλέπουν σαν έναν διανοούμενο

και μόνο εγώ που σ' αγαπώ: στα όνειρά μου μέσα έναν κρατούμενο.

Έτσι που αν στ' αλήθεια ο έρωτας είναι καταπώς λεν «κοινός

διαιρέτης»

εγώ θα πρέπει να 'μαι η Μαρία Νεφέλη κι εσύ φευ

ο Νεφεληγερέτης.

Χαράξου κάπου με οποιονδήποτε τρόπο και μετά πάλι

σβήσου με γενναιοδωρία.

ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ

Άνοιξη μύρισαν ακόμα κι οι πέτρες...

Γλυπτό, αποτέλεσμα έμπνευσης και δράσης των στοιχείων της φύσης.

Η επιδερμίδα της πέτρας.

"Μου βάσταξες τις σκαλωσιές του ήλιου – ώσπου αναλήφθηκα.

Είδα τον κόσμο από το ύψος του τελευταίου φωτός.

Είσαι συ, που με βοήθησες ν’ ανακαλύψω λοιπόν

πως ο κόσμος γυρίζει έξω απ’ τη νύχτα."

(Νικηφόρος Βρεττάκος)

Σε πρώτο πλάνο το παλιό αλώνι εξαιρετικό έργο λαϊκής τέχνης, που, όπως καθετί αυθεντικό, ενσωματώθηκε αρμονικά με το φυσικό περιβάλλον.

Εδώ ο καρπός της γης μετουσιωνόταν σε πρώτη ύλη τροφής για τον άνθρωπο, πριν οι μηχανές διακόψουν την ιερή σχέση του με τη Μάνα Γη.

Κάθε παιδί, όταν ζωγραφίζει, φανερώνει ένα κομμάτι της ψυχής του. 

Γι' αυτό η ώρα της δημιουργίας είναι μαγική και ιερή.

"Ο μέγας άρχων του ελληνικού τοπίου,

 ο βράχος."

Γ. Τσαρούχης

"The great master of Greek landscape, stone."

G. Tsarouchis