ΤΟ ΦΕΓΓΑΡΙ - Μανώλης Μητσιάς - Μουσική: Γιάννης Σπανός - Στίχοι: Λευτέρης Παπαδόπουλος

 

Τα νεογέννητα αλογάκια της Παναγίας ( MANTIS RELIGIOSA) ξεπροβάλλουν μέσα απ' το περίεργο αυγό που είναι στερεωμένο στο σύρμα του φράχτη...

 

"-Σκέφτομαι… Σκέφτομαι… Γιατί να μην έχουν οι άνθρωποι ουρά, Νανώ; Μη γελάς. Θα την κουνούσαν όπως τα σκυλιά και θα καταλαβαίναμε από μακριά τις προθέσεις τους. Σου είπα, μη γελάς…" (Αλκυόνη Παπαδάκη)

Φτάνει που ονειρευόμαστε. Φτάνει που ενώ τρύπησε το τσεπάκι της ψυχής μας , δεν χάσαμε τα ναύλα του ονείρου. .... (Αλκυόνη Παπαδάκη)

 

Πορεία παράλληλη με το μοναχικό νησάκι των Βαρδιάνων . (Κατά την Ενετοκρατία στους Βαρδιάνους υπήρχε φρουρά για την ασφάλεια του λιμανιού του Αργοστολίου... Guardare στα ιταλικά σημαίνει παρακολουθώ. Η σύνδεση των Επτανήσων με την Ιταλία είναι εμφανέστατη στις τοπικές διαλέκτους και σε κάποιες ονοματοδοσίες των νησιών.)

 

"Εδώ που συναντιέται το πέρασμα της βροχής, του αγέρα και της φθοράς, υπάρχουν η κίνηση του προσώπου , το σχήμα της στοργής." (Γιώργος Σεφέρης) ... Φυσικός φεγγίτης με θέα το γαλάζιο ...

 

Τόσο μικρό έντομο η βρωμούσα ή βρωμομαριά κι όμως τόσο εντυπωσιακές οι λεπτομέρειές της ...

 

 

 

Αμαρυλλίδες...

 

Η Πανσέληνος των Λουλουδιών, η πανσέληνος του Μάη, τις πρώτες πρωινές ώρες είναι το ίδιο μαγική...

 

Τι θα ήταν η ζωή χωρίς τα ηλιοβασιλέματα; Στην τελευταία γωνιά της δύσης ... γαλήνια έκρηξη ...

 

Fréro Delavega - Le Chant Des Sirènes

 Δεν θα έπρεπε να κατευθύνουμε τους ανθρώπους προς την ευτυχία, κι αυτή είναι ένα είδωλο της αγοράς. Θα έπρεπε να τους κατευθύνουμε προς την αμοιβαία τρυφερότητα.

Αλεξάντρ Σολζενίτσιν

https://www.gnomikologikon.gr/

Η σκάλα του ουρανού - Κατερίνα Βερβέρη

Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις

Στίχοι: Λίνα Νικολακοπούλου

Καμιά φορά που οι ζωντανοί

Στις πόρτες στέκουν ορφανοί

Ξεσπάει μια μπόρα μακρινή

Σαβαχθανί σημαίνει

Κι απ’ του παράδεισου το φως

Γυρνάει του Κάιν ο αδερφός

Και λέει της πίκρας ο ανθός

Στη γη μονάχα βγαίνει

Μα εσύ που ζεις παντοτινά

Δυο δάκρυα δώσ’ μου γιορτινά

Να πίνω εδώ στα σκοτεινά

Γιατί είμαι διψασμένη

Καμιά φορά που οι ζωντανοί

Δεν έχουν στάλα υπομονή

Ραγίζει η γυάλα η γαλανή

Λαμά λαμά σημαίνει

Αγάπη αν έχεις αλλουνού

Τη σκάλα πάρε τ’ουρανού

Μα πέτα τ’όνειρο απ’ το νου

Αλλιώς δεν ανεβαίνει

Κι εσύ που ακούς και δε μιλάς

Μα σας ευχή μοσχοβολάς

Δυο φύλλα δώσ’ μου της καρδιάς

Γιατί είμαι γυμνωμένη

 

Η ζωή μου σαν ένα πλοίο

(Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ)

Η ζωή μου σαν ένα πλοίο·

ο έρωτας η θάλασσα τριγύρω.

Εσύ, ακουμπισμένος στην κουπαστή

γέρνεις το βλέμμα ως ο βυθός

να μοιάζει πως πηδά

για να σε συναντήσει μες στα μάτια…

Χάνονται στ’ αμπάρι

οι παλιές φωνές

όπως το δελφίνι σου απαλό,

ολόδροσο στου λόγου τα παιχνίδια,

βοηθάει με θείες ψευτιές

τα ιστία που μας πάνε.

Αρμενίζοντας δεν έχω τίποτα

να χάσω ή να κερδίσω

γλιστράω με τον ελάχιστο χρόνο μου

πάνω απ’ τους δαιδάλους με τα φύκια

όπου οι πνιγμένοι σέρνονται

σε μεταθανάτιους περιπάτους.

Η ζωή μου σαν ένα πλοίο·

στην κρύα κουβέρτα

ώρες κατάμονη

μες στο μυαλό μου

γλείφω τα μέλη σου

ως το πρωί που ξημερώνομαι

σε γνωστά λιμάνια:

«Τό πρώτο φιλί»

«Η άπληστη αγάπη»

«Η ανία»

«Ο χωρισμός»

τοπωνύμια με τη λίγη πειστικότητα

που έχει η πείρα όλη.

Ω, μπές μέσα μου

και τράβα με

σ’ όσα ναυάγια σχεδίαζες έψές

γλυκά χαμογελώντας μες στον ύπνο σου,

με το ’να χέρι χαμηλά

το άλλο στήν καρδιά

σαν να μιλούσες τρυφερά

με τα τελώνια.

Κι όπως φωτισμένα

τα βραδινά νησιά

καρφώνουν τις πόρπες τους στή νύχτα,

θε να με σκίζεις με τά δικά σου τά κουπιά

θε να μέ πλές γιά τελευταία φορά,

πριν πέσει το σκοτάδι μου

και τα κατράμια δάκρυά μου

χυθούν στό φως σου όλο επάνω.

https://www.documentonews.gr/article/h-zoi-moy-san-ena-ploio/

Μετά την πολύωρη περιπλάνησή τους στον κήπο οι μπάμπουρες επέλεξαν τη λεβάντα για να περάσουν τη νύχτα...

 <<Την αυγή μπορείς να την φτάσεις μόνο περπατώντας το μονοπάτι της νύχτας.>>

(Χαλίλ Γκιμπράν)

Έτσι πρέπει να μεγαλώνουμε τα αγόρια μας! - Το συγκινητικό κοινωνικό πείραμα που έγινε στην Ιταλία…

 

 Νίκος Καρούζος

 Ένα έρημο άνθος

Βαθύτερο απ᾿ την αγάπη και την ταραχὴ

που φέρνει μέσ᾿ στο στηθος η επιθυμία

ζει στο θαλάσσιο βράχο έν᾿ άνθος ολομόναχο.

Ποιο φωνὴ τὸ κυρίεψε και μοιάζει σαν να δείχνει

την άγνωστη γαλήνη με μικρὰ χρώματα…

Είναι βγαλμένο στους κινδύνους της χαρας

αμέριμνο σαν ιδέα.

https://itzikas.wordpress.com/2015/03/14/

Λησμονιμένη η άνοιξη πλάι στα κύματα φώτισε το γκρίζο των βράχων ... Παπαρούνες της θάλασσας...

 

Είναι γεμάτος ο βυθός μικρές απόκοσμες ανάσες ...

 

Είναι αρκετές μέρες που το χελιδόνι θέλει να φτιάξει τη φωλιά του πάνω στον ανεμιστήρα ... Απίθανο;

😂😂😂 

Μεταξύ ουρανού και θάλασσας ...

 

Ο Δρόμος και η Θάλασσα. Ή, μήπως, ο Δρόμος είναι η Θάλασσα; 

Άλλοτε η θάλασσα

 (Γιώργος Σαραντάρης)

Άλλοτε η θάλασσα μας είχε σηκώσει στα φτερά της
Μαζί της κατεβαίναμε στον ύπνο
Μαζί της ψαρεύαμε τα πουλιά στον αγέρα
Τις μέρες κολυμπούσαμε μέσα στις φωνές και τα χρώματα
Τα βραδιά ξαπλώναμε κάτω απ’ τα δέντρα και τα σύννεφα
Τις νύκτες ξυπνούσαμε για να τραγουδήσουμε
Ήταν τότε ο καιρός τρικυμία χαλασμός κόσμου
Και μονάχα ύστερα ησυχία
Αλλά εμείς πηγαίναμε χωρίς να μας εμποδίζει κανείς
Να σκορπάμε και να παίρνουμε χαρά
Από τους βράχους ως τα βουνά μας οδηγούσε ο Γαλαξίας

Και όταν έλειπε η θάλασσα ήταν κοντά ο θεός.

.https://itzikas.wordpress.com/2014/01/11/

Αργοστόλι, 4-5-2024

www.doctv.gr]Γιώργος Σαραντάρης Άλλοτε η θάλασσα Άλλοτε η θάλασσα μας είχε σηκώσει στα φτερά της Μαζί της κατεβαίναμε στον ύπνο Μαζί της ψαρεύαμε τα πουλιά στον αγέρα Τις μέρες κολυμπούσαμε μέσα στις φωνές και τα χρώματα Τα βραδιά ξαπλώναμε κάτω απ’ τα δέντρα και τα σύννεφα Τις νύκτες ξυπνούσαμε για να τραγουδήσουμε Ήταν τότε ο καιρός τρικυμία χαλασμός κόσμου Και μονάχα ύστερα ησυχία Αλλά εμείς πηγαίναμε χωρίς να μας εμποδίζει κανείς Να σκορπάμε και να παίρνουμε χαρά Από τους βράχους ως τα βουνά μας οδηγούσε ο Γαλαξίας Και όταν έλειπε η θάλασσα ήταν κοντά ο θεός. [Πηγή: www.doctv.gr]

American Reacts Top 20 Places To Visit In Greece - 4K Travel Guide

ΛΑΓΟΥΔΑΚΙ ΤΟΥ ΠΑΣΚΑ

Πρωτομαγιά - Το Τετράδιο της Αλκυόνης

 

Με δείκτη αυτό το μικρό έντομο στο ρολόι του χρόνου... Καλή Πρωτομαγιά !

 

 Η Πρωτομαγιά, Οδυσσέας Ελύτης

 Πιάνω την άνοιξη με προσοχή και την ανοίγω:

Με χτυπάει μια ζέστη αραχνοΰφαντη

ένα μπλε που μυρίζει ανάσα πεταλούδας

οι αστερισμοί της μαργαρίτας όλοι αλλά

και μαζί πολλά σερνόμενα ή πετούμενα

ζουζούνια, φίδια, σαύρες, κάμπιες και άλλα

τέρατα παρδαλά με κεραίες συρμάτινες

λέπια χρυσά λαμέ και πούλιες κόκκινες

 

Θα ‘λεγες, έτοιμα όλα τους να παν

στο χορό των μεταμφιεσμένων του Άδη.