Εκτυφλωτικό κίτρινο σε καταπράσινη "θάλασσα".

Μαργαριτο-διχρωμία.

Η άνοιξη είναι εδώ!

Μέλισσα οκνηρή ... ή μήπως κηφήνας;

Μέλισσα στη λιακάδα.

Αγκαθωτή ομορφιά.

Με φόντο τον παλιό τοίχο, το ταπεινό αγριολούλουδο "ψηλώνει".

Αγριολούλουδα "ουράνιας" ομορφιάς.

Πορτοκαλοκίτρινο "μ' αγαπά -δε μ' αγαπά".

Τσουκνίδα στα ... ροζ...

Εκτυφλωτική αποκάλυψη σε λιλά τόνους.

Το Μνημείο των Ιταλών πάνω από το Αργοστόλι είναι αφιερωμένο στην ηρωική θυσία της μεραρχίας του Άκουι κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.

Το εκκλησάκι πάνω στο ακατοίκητο νησί των Βαρδιάνων κρύβεται μέσα στη συστάδα των δέντρων.

Η τρυφερότητα του Ψιψίνη και της Φατσούλας.

Η Ροζούλα- σε μια ακροβατική στάση- θηλάζει τον Ζαχαρούλη ενώ κάνει και την προσωπική της υγιεινή.

Λουτρό στην αρχαία πόλη της Πομπηίας.

 

Santa Maria del  Fiore.

Santa Maria del Fiore

Στη γέφυρα των Στεναγμών.

Βόλτα με τη γόνδολα.

Βενετσιάνικο κανάλι.

Ρώμη

Αγάλματα πάνω απ' τον Τίβερη.

Ο επιβλητικός τρούλος του Αγίου Πέτρου στη Ρώμη. Ο Άγιος Πέτρος είναι ο μεγαλύτερος ναός του κόσμου.

Άγριες δίχρωμες μαργαρίτες.

Αγριολούλουδο σε λιλά τόνους.

Μέσα στους ασφυλακτούς.

Ο Άι-Γιώργης.

Από τα πιο ταπεινά αγριολούλουδα.

 Μικρό, καθόλου εντυπωσιακό, συνηθισμένο ... κι όμως τόσο τέλειο στις λεπτομέρειές του!

Τμήμα του κεντρικού δρόμου των Φαρακλάτων με κυρίαρχο κτίσμα τον Άγιο Νικόλαο.

Αναρρίχηση στο βουνό Εύγερος.

Όταν παίρνεις τα βουνά τα μάτια και η ψυχή σου γεμίζουν φως!!!

 

Ο κατακερματισμένος Κόσμος μας...

      το  πέταγμα

Αξημέρωτη ημέρα αυτά που λαχτάρησα της νύχτας το τέλος δεν φτάνει ως εδώ τις στιγμές που ταξίδεψα, στο μυαλό μου τις κράτησα μα το ταξίδι που έκανα ήταν τόσο μικρό! Της ανάγκης τα λόγια, ακόμη στ' αυτιά μου αντηχούνε είναι ανάγκη η ελπίδα να φτερουγίσει στο φως τα λουλούδια την άνοιξη για να 'ρθει προσδοκούνε μα με σύννεφα γκρίζα ο δικός μου ουρανός. Μπορεί το "πέταγμα" να χαρεί τη βροχή ίσως, ξεφύγει απ' τα σύννεφα του ήλιου η αχτίδα μπορεί να έρθει η πολυπόθητη αυγή ίσως βρει, ανοικτό ουρανό η ελπίδα...   (Γιάννης Κανδύλης)

Βραδάκι με βροχή.

Φλούδα κουκουναριάς. 

Ένας μικρόκοσμος για εμάς, ένας μεγάκοσμος για τους κατοίκους του.

Ο "βασιλιάς" - είδος πασχαλίτσας -  στις αγαπημένες του πράσινες διαδρομές.

Με μια ματιά στον ορίζοντα . . .

Ραζάτα - Αργοστόλι - Ληξούρι.

Η θέα από τους αμπελώνες στους Λάκκους φτάνει στη  Ζάκυνθο.

Pablo Neruda

ΔΕ Σ' ΑΓΑΠΩ 

Δε σ' αγαπώ σαν να 'σουν ρόδο αλατιού, τοπάζι,

σαΐτα από γαρούφαλα που τη φωτιά πληθαίνουν:

σ' αγαπώ ως αγαπιούνται κάποια πράγματα σκούρα,

μυστικά, μέσ' από την ψυχή και τον ίσκιο.

Σ' αγαπώ καθώς κάποιο φυτό που δεν ανθίζει,

μα που μέσα του κρύβει το λουλουδόφως όλο,

και ζει απ' τον έρωτά σου σκοτεινό στο κορμί μου

τ' άρωμα που σφιγμένο μ' ανέβηκε απ' το χώμα.

Σ' αγαπώ μη γνωρίζοντας πώς, από πού και πότε,

σ' αγαπώ στα ίσια δίχως πρόβλημα ή περηφάνια:

σ' αγαπώ έτσι γιατί δεν ξέρω μ' άλλον τρόπο,

παρά μ' ετούτον όπου δεν είμαι μήτε είσαι,

που το χέρι σου πάνω μου το νιώθω σαν δικό μου,

που όταν κοιμάμαι κλείνουν και τα δικά σου μάτια.

Εδώ 

- μες στην ψυχή μας -

 ωριμάζει αργά το καλοκαίρι ...

Σῶμα τοῦ καλοκαιριοῦ

Ὢ σῶμα τοῦ καλοκαιριοῦ γυμνὸ καμένο
Φαγωμένο ἀπὸ τὸ λάδι κι ἀπὸ τὸ ἀλάτι
Σῶμα τοῦ βράχου καὶ ῥῖγος τῆς καρδιᾶς
Μεγάλο ἀνέμισμα τῆς κόμης λυγαριᾶς
Ἄχνα βασιλικοῦ πάνω ἀπὸ τὸ σγουρὸ ἐφηβαῖο
Γεμᾶτο ἀστράκια καὶ πευκοβελόνες
Σῶμα βαθὺ πλεούμενο τῆς μέρας!                                                              Οδυσσέας Ελύτης

Όμορφα σκαριά για όμορφα ταξίδια σε όμορφους προορισμούς. 

Αναστοχασμός...

Οι μεγάλοι ποιητές, όπως ο Ανδρέας Κάλβος, είναι πάντα επίκαιροι!

Ο βιότοπος του Κούταβου.

Μια υποψία άνοιξης στα κλαδιά μιας συκιάς.

Απ' τη σκιά κοιτάζοντας το φως είναι πιο δυνατό ... κι οι ελπίδες μας επίσης.

Ας αφήσουμε τις καρδιές μας να πετάξουν με τα πρώτα χελιδόνια ...

Αργοστόλι ...παραλία ... ψαροκάικα ... και μια άνοιξη σχεδόν ... καλοκαίρι!