Τα κληματόφυλλα είναι συνήθως τα πρώτα που ντύνονται φθινοπωρινά.

Σχήματα και χρώματα περιπλέκονται και σχηματίζουν συνθέσεις γεμάτες αντιθέσεις.

Πριν πλαγιάσει με τ' άλλα αγριόχορτα τ' αγκάθι, αναζητά λίγο ακόμα ήλιο. . .

Τα βράχια τα 'φαγε η αλμύρα της θάλασσας και γίνανε φωλιές για σπόρους κάθε είδους.

Οι ηλίανθοι του καλοκαιριού αντιστέκονται στο φθινόπωρο.

Ζορούλα,η γατούλα μου που αγαπούσε τις γλάστρες. Δυστυχώς, . . .

. . . αυτό το πλασματάκι έφυγε βασανιστικά από δηλητήριο . . .

Κολοκύθες βουτηγμένες στο ηλιοβασίλεμα.

Κατάδυση... Χελώνα καρέτα καρέτα ...

Στα χρώματα της άμμου και της θάλασσας, ανάμεσα στα πεύκα και το κύμα . . .

Στο φως της πανσελήνου.

Σαν πλάσμα απ' το διάστημα . . . το αλογάκι της Παναγίας.

Χρυσόμυγες κι ένα κομμάτι ψωμί.

Αράχνη με τέσσερα πόδια.

Τ' άστρο της θάλασσας και του καλοκαιριού.

"Με την πρώτη σταγόνα της βροχής σκοτώθηκε το καλοκαίρι . . ." Μουσκέψανε τα λόγια και οι αναμνήσεις μας.

Με φόντο τα σύννεφα τα φθινοπωρινά παίρνουμε γεύση από χειμώνα!

Ο προάγγελος της βροχής . . . στον κήπο μου . . .

Όλα ξεκινούν από κάτι πολύ μικρό που τελικά αποδεικνύεται σπουδαίο. . .

Το σκοτάδι όλου του κόσμου δεν μπορεί να πνιξει μια σταγόνα φωτός από καρδιάς.

Διαφάνεια σε τόνους λιλά.

Η Πέτρα και το Φως της...!

Η γη τρέφεται με κάθε τι μικρό ή μεγάλο που γέννησε.

Ο χρόνος συμπυκνωμένος σε μια . . . πέτρα!

Του δέντρου τα κλαριά ξέρουν μόνο έναν δρόμο. Το δρόμο προς το φως!

Ο χρόνος που μένει στα τζιτζίκια είναι ελάχιστος κι όμως ακόμα τραγουδούν.

The ports, "Touch of spice"/ Τα λιμάνια, "Πολίτικη κουζίνα"

Η ομορφιά δεν έγκειται μόνο σ' αυτό που βλέπουμε αλλά, κυρίως, σ' αυτό που σκεπτόμαστε βλέποντάς το.

Ίρις

Δεν είναι το χρώμα που κυριαρχεί στη μοναδικότητά του αλλά το ακανόνιστο σχήμα.

Οι ξυλομπογιές των παιδιών μπορεί ν' αποδειχθούν πιο δυνατές ακόμα κι απ' το πινέλο ενός μεγάλου ζωγράφου!

Τα τριαντάφυλλα μαράθηκαν και τ' απομεινάρια τους εκστασιάζονται μπροστά στο ύστερο -γι' αυτά- ηλιοβασίλεμα...

Η φωτούλα εκτεθειμένη στη "φωτιά" ενός ηλιοβασιλέματος.

Δράκαινες θέτουν τα όρια του κήπου.

Η καρδιά του ιβίσκου.

Στου καθρέφτη το μαγικό παράθυρο . . . τα κομμάτια του νου.

Απρόσμενος νυχτερινός επισκέπτης . . .

Το σαλιγκάρι σεργιανίζει στον κήπο.

Κοντέσα Σάρα

Πεταλούδα και κορόμηλο σε σχέση γευστικής απόλαυσης και χρωματικής αρμονίας.

Κάποτε τα παιδιά τις έδεναν με σπάγγο απ' το πόδι . . .

. . . κι αυτές, στην απελπισία τους να λευτερωθούν, γύριζαν γύρω γύρω. 

Ευτυχώς, τώρα οι χρυσόμυγες  κάνουν το γύρο της βεράντας . . .  

Έξοχο το άνθος . . . κρεμμυδιού!

"Ο γάτος μου" Γ. Παυλόπουλος

"Αλχημιστής απολαύσεων
αριστοτέχνης εκπλήξεων
σκηνοθέτης της σκιάς του
κυνηγάει πεταλούδες."

Στους καταρράχτες της Έδεσσας, δεκαετίες πριν . . .

Στην ακαμψία και στο πείσμα του ο βράχος γέμισε βαθιές ζαρωματιές . . .

 .. . Μαλάκωσε. . .   

Τα σπλάχνα του άνοιξε για νεραϊδοφωλιά . . .

Θεός γεωμετρεί . . .

Σαν αναχωρητής που αποσύρεται, αφού άφησε λεύτερα το χρώμα και το σθένος του, . . .

 . . .  έτοιμο είναι ν' αφεθεί στο πρώτο αγέρι

 και να λευτερωθεί. . .

Στη μικρή του ζωή δεν επιτρέπει στο σκοτάδι να μπει στα απλάχνα του . . .

Μ' ένα κοχύλι δεν είναι μόνο η φόρμα και το φως που κρύβεται στη χούφτα σου . Είναι κι η μουσική της θάλασσας που κατοικεί στα σπλάχνα του . . .

. . . μαζί με το ρυθμό και το τραγούδι των Σειρήνων . . .

Φωτοπαγίδα η έμπνευση. Συναντά το φως, που διαπερνά το χωροχρόνο, του κλείνει το μάτι και το αφήνει να συνεχίσει το ταξίδι του. . .

Το μέτρο της Ζωής είναι το Φως που εκπέμπει.

Η αιώνια, αέναη ροή των πραγμάτων - Η ενέργεια που παίρνουν κι αυτή που δίνουν . . .

[Οι μέρες είναι πέτρες…]

Οι μέρες είναι πέτρες.

 Τσακμακόπετρες που έτυχε νά βρει η μια την άλλη κι έγιναν δυο τρεις σπίθες· 

 πέτρες του αλωνιού που τις χτυπούν τα πέταλα κι έλιωσαν πολύ κόσμο,

  βότσαλα στο νερό με τα εφήμερα δαχτυλίδια, 

πετραδάκια πολύχρωμα και υγρά στ’ ακρογιάλι, 

 ή λήκυθοι, στήλες που κάποτε σταματούν το διαβάτη. 

 Οι μέρες είναι πέτρες·

 σωριάζουνται η μια πάνω στην άλλη…

Γιώργος Σεφέρης