Σβήνει τ’ αστέρι του βοριά στην ανηφοριά κι ένα ποτάµι φωτεινό κυλάει στον ουρανό. ( Νίκος Γκάτσος )

 

𝐿𝒾𝒻𝑒 𝒾𝓈 𝒶 𝒹𝒶𝓃𝒸𝑒 𝒻𝓁𝑜𝑜𝓇 - 𝐿𝑜𝓋𝑒 𝒾𝓈 𝓉𝒽𝑒 𝓇𝒽𝓎𝓉𝒽𝓂 - 𝒴𝑜𝓊 𝒶𝓇𝑒 𝓉𝒽𝑒 𝓂𝓊𝓈𝒾𝒸

 

Μπεμπέ... Στο ζύγισμα των ματιών κρύβεται η σοφία της...

 

Κεφαλονιά, Αύγουστος 2020. Στο βάθος οι Βαρδιάνοι.

 

«Χαράξου κάπου με οποιονδήποτε τρόπο και μετά πάλι σβήσου με γενναιοδωρία…» (Οδυσσέας Ελύτης)

 

Απολαμβάνει το νέκταρ ... κρυφοκοιτάζοντας την κάμερα.

 

Η νυχτοπεταλούδα επιβάλλει την παρουσία της όχι μόνο με το μέγεθός της αλλά και με τις εντυπωσιακές λεπτομέρειες στα φτερά της ...

 

Ακόμα ένας υπέροχος και ξεχωριστός επισκέπτης στον κήπο μου...

 

«Μη πλανάσθε, Θεός ού μυκτηρίζεται ό γαρ έάν σπείρη άνθρωπος, τούτο και θερίσει» (Απόστολος Παύλος)

 

Στο Βιβλίο της Φύσης οι μεγαλύτερες εκπλήξεις είναι τα μικρότερα πλάσματά της... (Έντομο, μήκους περίπου 2 εκατοστών, Κεφαλονιά, 15-8-2020)

 

Ποιος ξέρει- ίσως εκεί που κάποιος αντιστέκεται χωρίς ελπίδα, ίσως εκεί να αρχίζει η ανθρώπινη ιστορία κι η οµορφιά του ανθρώπου. «Η Ελένη» Γιάννης Ρίτσος

Art Nature

 

Τρυφερότητα... σε μικρό και σε μεγάλο μέγεθος... Η Ψιψή κι ο Αμελί...

 

"Μέσα μου χιλιάδες τραγούδια στοιβάζονται καλοκαιρινά...

. Ανοίγω το στόμα μου και μες στο πάθος μου προσπαθώ να τους βάλω μια σειρά.  Τραγουδώ. Άσχημα. Αλλά χάρη στο τραγούδι μου ξεχωρίζω από τις φλούδες των κλάδων και από τ’ άλλα άφωνα ηχεία της φύσης.  Η απέριττη περιβολή μου -γκρίζα κι ασβεστένια- μου αποκλείει κάθε παραφορά αισθητισμού κι έτσι αποκομμένος απ’ τα φανταχτερά πανηγύρια του χρόνου, τραγουδάω.  Άνοιξη, Πάσχα και βιολέτες δε γνωρίζω. Τη μόνη ανάσταση που ξέρω είναι όταν μόλις σηκώνεται κάποιο αεράκι και δροσίζει λίγο τη φοβερή κάψα της ζωής μου. Τότε παύω να ουρλιάζω -ή να τραγουδάω όπως νομίζει ο κόσμος- γιατί το θαύμα μιας δροσιάς μέσα μου βαθιά λέει περισσότερα απ’ όλα όσα δημιουργώ για να μην πεθάνω από τη ζέστη. (ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΑΓΓΕΛΑΚΗ-ΡΟΥΚ   "Ο τζίτζικας")

 

ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΖΩΗΣ !!!

Φίλησα στόματα, που τώρα μιλούν άσχημα για μένα.

Στέγνωσα δάκρυα ανθρώπων, που πλημμύρισαν με δάκρυα τα δικά μου μάτια.

Σήκωσα ανθρώπους, που έριξαν εμένα κάτω.

Ήμουν εκεί για ανθρώπους, που δεν ήταν ποτέ εκεί για μένα.

Όλα είναι μαθήματα.

Μαθήματα ζωής από  λάθος ανθρώπους.

Κοιτάξτε με, τώρα.

Δεν με χαλάσατε.

Είμαι ακόμα εγώ.

Δεν με αλλάξατε.

Απλά με μάθατε να μην γίνω σαν εσάς.

Να μην πιστεύω ό,τι βλέπω.

Να διακρίνω τους ψεύτες, τους εγωιστές και τους μίζερους.

Να ξεχωρίζω τα πρόσωπα από τα προσωπεία.

Να διαθέτω τον χρόνο μου και την ενέργεια μου σε

 ΑΛΗΘΙΝΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ.

Δεν είναι αγγελικά πλασμένος ο κόσμος μου, πότε δεν ήταν.

 Όμως:

Μέσα σε αυτόν θέλω να μπαίνουν άνθρωποι που αξίζουν.

Τέλος οι συμβιβασμοί που υπέβαλα στον εαυτό μου, για να είναι όλοι ευχαριστημένοι.

Τέλος στα μηδενικά που έκανα νούμερα και τους έδωσα αξία να πιστεύουν πως αξίζουν κάτι.

Τέλος σε όλους αυτούς που έκλεψαν το γέλιο μου.

Στα δικά μου ζόρια πάλεψα και έφτιαξα αυτό το χαμόγελο.

Δεν σας το χάρισα, δεν σας το χρωστούσα.

http://psychologos-mariakoraka.gr

ΠΟΣΟ ΠΟΛΥ Σ'ΑΓΑΠΗΣΑ ΧΡΗΣΤΟΣ ΘΗΒΑΙΟΣ

"Δεν ταξιδεύω για να πάω κάπου αλλά για να πάω. Ταξιδεύω για χάρη του ταξιδιού. Το ζήτημα είναι να μετακινείσαι." (Ρόμπερτ Λούις Στίβενσον)

"...Έτσι μάθαμε να ορίζουμε την αξία των ανθρώπων. Από τα χαρτιά που συνέλεξαν στη διαδρομή τους. Κι όμως, υπάρχουν άνθρωποι με γνώσεις και βραβεία που δε συναντήθηκαν ποτέ με την κοινωνική μόρφωση..." Η ΠΑΙΔΕΙΑ ΔΕ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΣΤΙΣ ΓΝΩΣΕΙΣ ΑΛΛΑ ΣΤΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ...https://www.diaforetiko.gr/i-paideia-de-fainetai-stis-gnoseis-alla-sti-symperifora/

“Τι ευτυχία να ανοίγεις ένα βιβλίο, να το απολαμβάνεις, να βυθίζεσαι, να χάνεσαι μέσα του, να το πιστεύεις!” (Βίκτωρ Ουγκώ)

Στα ρηχά, στα βραχώδη του βυθού... (Κεφαλονιά, Λάσση)

 

Εικόνες και ήχοι ξεθωριάζουν. Τα συναισθήματα που γέννησαν, όμως, μάς καθορίζουν....(Κεφαλονιά ... Στο γύρο του Φαναριού)

 

Στην παραλία της Σκάλας λίγα χρόνια πριν... (Κεφαλονιά)

 

Μακρύς Γιαλός, Κεφαλονιά

 

Πρωινό ουράνιο τόξο σήμερα για ... "Αυγουστιάτικες Καλημέρες" ... (Κεφαλονιά)

 

Έχεις µια γεύση τρικυµίας στα χείλη κι ένα φόρεµα κόκκινο σαν το αίµα. Βαθιά µεσ’ στο χρυσάφι του καλοκαιριού. Και το άρωµα των υακίνθων - Μα, πού γύριζες... Κατεβαίνοντας προς τους γιαλούς τους κόλπους µε τα βότσαλα. «Η Μαρίνα των βράχων» Oδ. Ελύτης

«Ο ελεύθερος άνθρωπος που γνωρίζει τον εαυτό του είναι γενναιόδωρος, αλληλέγγυος, ευγενικός και ικανοποιείται εξίσου όταν δίνει όπως και όταν παίρνει. Για αυτό, κάθε φορά που συναντάς ανθρώπους που κοιτάζουν μόνο την πάρτη τους, μην τους μισείς. Αρκετά προβλήματα έχουν με τον εαυτό τους» Πάμπλο Νερούδα

Κεφαλονιά, Πλατύς Γιαλός, Ιούλιος 2020

"Στιγμή, σταλμένη απὸ ένα χέρι ... με πρόφταξες ίσια στη δύση ..."

Στροφή - Γιώργος Σεφέρης

Στιγμή, σταλμένη απὸ ένα χέρι

που είχα τόσο αγαπήσει

με πρόφταξες ίσια στη δύση

σα μαύρο περιστέρι.

Ο δρόμος άσπριζε μπροστά μου,

απαλὸς αχνὸς ύπνου

στο γέρμα ενὸς μυστικού δείπνου...

Στιγμὴ σπυρὶ της άμμου,

που κράτησες μονάχη σου όλη

την τραγικὴ κλεψύδρα

βουβή, σα να είχε δει την Ύδρα

στο ουράνιο περιβόλι.

Με την τροφή στο ράμφος... (16-7-20, Κεφαλονιά)

Amelie...

💗💗💗

Στις σκιές και στα πυρωμένα ξέφτια του ηλιοβασιλέματος σκόνταψε ο Αύγουστος... (Κεφαλονιά)

Μια "ματιά" στην Αυγουστιάτικη Πανσέληνο... "Σιωπές αγαπημένες της Σελήνης"...

Μαχαιρίτσας, Πλιάτσικας, Τσακνής - Διδυμότειχο blues

Ελευθερία Αρβανιτάκη / Καίγομαι και σιγολιώνω / Θέλω να σε δω | Diesi in...

GREEK SUMMER... KEFALONIA (by Dimitris Strakatos)

💖💖💖

Γιατί κάποια τραγούδια είναι ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΖΩΗΣ!!! Μιλτιάδης Πασχαλίδης "Η μόνη μου πατρίδα είναι ο χρόνος"

Τα όνειρά μου σαν παιχνίδια κουρδισμένα. Και το μυαλό μου μια παράξενη πατέντα. Οι αναμνήσεις μου, μου πιάνουνε κουβέντα. Απόψε λέω να παίξω απ' τα κερδισμένα. Κι έτσι τον δρόμο μου ανάποδα μαζεύω. θυμάμαι όλα της ζωής μου τα λημέρια. Τάιζα λύκους και μου τρώγανε τα χέρια, Κι έτσι παιδεύτηκα να μάθω να χαϊδεύω. Μόνος μου έφυγα και φτάνω μόνος. Κι όλους τους δρόμους που με `βγάλαν εδώ πέρα, τους έχω πάλι περπατήσει σε μια μέρα. Μόνη μου πατρίδα είναι ο χρόνος. Ύστερα ήρθαν οι χαρούμενες παρέες... Όλο μου `λέγαν, σε κανέναν δε χρωστάω. Με πότιζαν οινόπνευμα να μάθω να γελάω, κι εγώ τις άφησα κι έψαξα για νέες. Η θάλασσα με μάζεψε απ' το δρόμο. Μου χάρισε αλάτι να ξεχνάω, μου έμαθε το κύμα να αγαπάω, κι ένα κατάρτι έβγαλα στον ώμο. Μόνος μου έφυγα και φτάνω μόνος. Κι όλους τους δρόμους που με `βγάλαν εδώ πέρα, τους έχω πάλι περπατήσει σε μια μέρα. Μόνη μου πατρίδα είναι ο χρόνος.

                            ( Στιχουργός: Οδυσσέας Ιωάννου)

"Στην ανάγκη, βάλε οδοφράγματα. Άναψε φωτιές. Εμπόδισέ τους. Κράτησε μια μικρή πλατεία μέσα στην ψυχή σου, που θα κάθεσαι μόνο εσύ και τα πουλιά." ..."Το Τετράδιο της Αλκυόνης", Αλκυόνη Παπαδάκη

Στην απόλυτη ισορροπία μέρας και νύχτας, φωτός και σκότους, θεμελιώνεται η αρχέγονη σπίθα της ροής του χρόνου... (Κόλπος Αργοστολίου, Κεφαλονιά...)

Κεφαλονιά, Μακρύς Γιαλός

Καβουράκι που ζει μέσα σ' ένα μικρό κοχυλάκι...(πιθανότατα της οικογένειας Paguroidea) ...(Λάσση, Κεφαλονιά)