Δευτέρα 28 Οκτωβρίου 2019

"Η ΝΟΣΤΑΛΓΙΑ ΤΟΥ ΑΝΕΚΦΡΑΣΤΟΥ" ... Έντονα αρωματικοί ροζ κρίνοι, παλιάς ποικιλίας, ξεγελάστηκαν απ' την καλοκαιρία και σκόρπισαν άνοιξη, πλάι στο βράχο, μες στ' αγριόχορτα...

Η ΝΟΣΤΑΛΓΙΑ ΤΟΥ ΑΝΕΚΦΡΑΣΤΟΥ    
«Έρχονται ώρες, που ξαφνικά σε πλημμυρίζει ολάκαιρο η νοσταλγία του ανέκφραστου
 - σαν τη θολή, αόριστη ανάμνηση  απ' τη γεύση ενός καρπού, που 'φαγες κάποτε,
 πριν χρόνια, σαν ήσουνα παιδί, μια μέρα μακρινή, λιόλουστη -



 και θέλεις να τη θυμηθείς κι όλο ξεφεύγει. 
Τα μάτια σου γεμίζουν τότε από 'να θάμπος χαμένων παιδικών καιρών.
 Ή ίσως κι από δάκρυα.  
 Γι' αυτό, σας λέω, πιστεύετε πάντοτε έναν άνθρωπο που κλαίει. 
Είναι η στιγμή που σας απλώνει το χέρι του, φιμωμένο και γιγάντιο, 
Εκείνο που ποτέ δε θα ειπωθεί».  
 (Τάσος Λειβαδίτης)





Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.