Περιμένοντας την "Άριελ"... Αλήθεια, η επόμενη κακοκαιρία θα είναι η "Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων"; Τι μανία κι αυτή να προσωποποιούν και να βαφτίζουν οι αρμόδιοι επιστήμονες τα καιρικά φαινόμενα!!! Γιατί, αλήθεια;

 

... Αν μη τι άλλο ... ουρανός απολύτως καλλιτεχνικός ... (29-11-22)

 

Μανιτάρι, ο μύκητας του φθινοπωρινού δάσους...

 

Η φραγκοσυκιά γέμισε ώριμα φραγκόσυκα. Άμεσα, από την παραγωγή στην κατανάλωση, με ρίσκο επικινδυνότητας τ' αγκάθια τους...

 

Εμείς και η φύση... Οικογενειακός περίπατος υπό το βλέμμα του Μελίνο...

 

Katie Melua - Its Only Pain

 "Δεν μου αρέσει να μου δίνουν συμβουλές. Μπορώ να κάνω και μόνος μου λάθη." (Όσκαρ Ουάιλντ).... 

.... .... Καληνύχτα!!! ....

 <<Δε φτάνει ν’ αγαπάμε την Ειρήνη και τον Άνθρωπο.

Πρέπει ν’ αγωνιζόμαστε γι’ αυτόν.

Είμαι ένας από την ατέλειωτη στρατιά που ζώνει τον κόσμο.

Οδοιπορώ για να ενώσω κι εγώ τη θέλησή μου με τη θέληση όλων για την Ειρήνη.

Και δε θα σταματήσω πριν η Ειρήνη στεριώσει για πάντα σ’ ολόκληρη τη Γη.

Οδοιπορώ για τη βαθιά συνεννόηση ανθρώπου μ’ άνθρωπο,

οδοιπορώ για την πρόοδο, την ευτυχία, την ελευθερία του ανθρώπου,

οδοιπορώ για την αξιοπρέπεια του ανθρώπου που έμαθε να περπατάει,

ανάμεσα στ’ αστέρια ... >>

Γιάννης Ρίτσος "Οδοιπορώ" (απόσπασμα)

Ο σκελετός που απέμεινε απ' το σκουριασμένο παλιό πιστόλι ...

"Εκεί που δεν το περιμένεις, ξημερώνει μέσα σου." (Νικηφόρος Βρεττάκος)

 Κ   α   λ   η   ν   ύ   χ   τ   α!

Η Φύση σαν αρχέτυπο Ζωής και Αφθονίας. O βράχος τής δίνει χώρο ν' ανθίσει...

 

Ό,τι όμορφο κλείνουμε μέσα μας γίνεται Εμείς. Ριζώνει. Αλχημίζει την ψυχή μας κι αναδύεται σαν προσωπικό μας χάρισμα. Και τότε νιώθουμε ότι όλα συμβαίνουν ακριβώς τη στιγμή που πρέπει...

 

ΓΙΑΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΞΕΡΕΙΣ για τον Nόμο των Δονήσεων, τον Κώδικα Συχνοτήτων Hawkins & την Αντήχηση Schumann!

Ανθρώπινα όντα και "Ο Νόμος των Δονήσεων"!!!...

Το μυστικό της ζωής είναι η γνώση πως όταν αποτύχεις εφτά φορές, έχεις σταθεί στα πόδια σου οκτώ φορές. ( Paulo Coelho )... Γι' αυτό είναι σπουδαίες οι αποτυχίες μας. Μας κάνουν δυνατούς και ώριμους...

 

Στους δρόμους του βουνού στέκουν, άλλοτε μοναχικά κι άλλοτε σε συστάδες, λησμονημένα απ' τους ανθρώπους, τα δέντρα, σαν μισοτελειωμένα έργα τέχνης. ‘’Τι δίκαια και πόσο σιωπηλά είναι τα δέντρα. Δε ζητάνε στάλα παραπάνω απ’ αυτό που τους αναλογεί.’’ (Μανόλης Πρατικάκης)

 

Ανυπόμονα η μνήμη φτιάχνει γέφυρες, λίγο προτού χειμωνιάσει ... Για να 'χει τρόπους να δραπετεύει ...

 

Παρθενοκισσός ντυμένος φθινοπωρινά...

 

Κάποιοι μετρούν τη ζωή με τα κύματα .........

 

Κι άλλοι τη μετρούν με τα βουνά... Κάθε στιγμή ζητά τη δική της αλήθεια......." Κάθε βουνό κι η υπογραφή του." (Οδυσσέας Ελύτης) ........Αίνος, Κεφαλονιά

 

Ρωγμή στην αιωνιότητα μιας στιγμής...

 

Οβίδα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου - που κάποτε σκόρπισε τον τρόμο και το θάνατο - σε ρόλο μικρού βάζου, δίνει ζωή σ' ένα κλαράκι γαλάζιου γιασεμιού...

 

 

"Σκουριά πυρόχρωμη στις μίνες του Σινά. Οι κάβες της Γερακινής και το Σταρτόνι. Το επίχρισμα. Η άγια σκουριά που μας γεννά, μας τρέφει, τρέφεται από μας, και μας σκοτώνει." (Νίκος Καββαδίας)

 

Στο μικρό καλοκαιράκι του Νοέμβρη ..."τραγούδι τρυφερό η θάλασσα μας ψάλλει, τραγούδι που έκαμαν τρεις ποιηταί μεγάλοι, ο ήλιος, ο αέρας και ο ουρανός." (Κ. Καβάφης)

 

“Δεν ξέρω, μα δεν έμεινε καθόλου σκοτάδι. ...

Ο ήλιος χύθηκε μέσα μου από χίλιες πληγές.

Και τούτη τη λευκότητα που σε περιβάλλω
δε θα τη βρεις ούτε στις Άλπεις, γιατί αυτός ο αγέρας
στριφογυρνά ως εκεί ψηλά και το χιόνι λερώνεται.
Και στο λευκό τριαντάφυλλο βρίσκεις μια ιδέα σκόνης.
Το τέλειο θαύμα θα το βρεις μοναχά μες στον άνθρωπο:
λευκές εκτάσεις που ακτινοβολούν αληθινά
στο σύμπαν και υπερέχουν. Το πιο καθαρό πράγμα λοιπόν της δημιουργίας
δεν είναι το λυκόφως, ούτε ο ουρανός που καθρεφτίζεται μες στο ποτάμι,
ούτε ο ήλιος πάνω στης μηλιάς τ’ άνθη.
Είναι η αγάπη.”

(Νικηφόρος Βρεττάκος, "Το καθαρότερο πράγμα της δημιουργίας")

Φεγγαράκι μου λαμπρό... Αθόρυβο... Πανσέληνος, εντυπωσιακή και περίεργη, στις χαραμάδες των δέντρων. "Το διάδημα του φεγγαριού στο μέτωπο της νύχτας." (Οδυσσέας Ελύτης) ... Προσποιείται, κρύβεται. Και πάλι Εδώ και Παντού! Μόνο, για λίγο θα εκλείψει. Έτσι ... για να μας λείψει.