“Σιχαίνομαι ν’ ακολουθώ, σιχαίνομαι και να καθοδηγώ.

Να υπακούω; Όχι! Και να κυβερνώ; Ούτε και τούτο!

Όποιος δεν φοβάται τον εαυτό του, φόβο δεν προκαλεί.

Και μόνον όποιος φόβο προκαλεί, μπορεί να οδηγήσει άλλους.

Σιχαίνομαι ακόμα και να καθοδηγώ τον εαυτό μου!

Μ’ αρέσει, όπως στα ζώα του δάσους και της θάλασσας,

να χάνομαι για λίγο.

Nα κάθομαι ανακούρκουδα σε μια ερημιά

και να στοχάζομαι,

να ξαναφέρνω πάλι πίσω τον εαυτό μου από μακριά,

πλανεύοντάς τον για να γυρίσει ξανά σ’ εμένα.

Ο Μοναχικός – Φρίντριχ Νίτσε

”

https://www.neolaia.gr/2018/10/27/10-poiimata-pou-tha-se-kanoun-na-latrepseis-tin-poiisi/

 

"Ο Ήλιος ο Ηλιάτορας ο πετροπαιχνιδιάτορας από την άκρη των ακρώ . . . Φωτιά 'ναι το πηγούνι του χρυσάφι το πιρούνι του. " (Οδυσσέας Ελύτης)

 

Οι λυγμοί τ' ουρανού και ... λίγο από φθινόπωρο...

 

Άνθισαν οι κρόκοι, μπήκε το φθινόπωρο.

 

Στον γύρο του Κουτάβου ο ήλιος χάνεται πίσω απ' το Αργοστόλι. & Ευκάλυπτοι, τα δέντρα που κυριαρχούν στον βιότοπο.

 

Εντυπωσιακό και μεγάλο το άνθος του γιούκα. Ένα σύνολο από λευκές ταξιανθίες μικρότερων λουλουδιών, όλα συγκεντρωμένα σ' ένα μπουκέτο.

 

Art nature

 

Σάμη Κεφαλονιάς

 

Γεφύρια κι απομεινάρια παλιών νερόμυλων. (Γριζάτα, Κεφαλονιά)

 

Μικρή σαύρα ανάμεσα στους βράχους. (Γριζάτα, Κεφαλονιά)

 

Η μικρή παραλία ανάμεσα στον Πλατύ γιαλό και στο Τουρκοπόδαρο. (Κεφαλονιά)

Η θάλασσα είναι η μόνη μου αγάπη. Γιατί έχει την όψη του ιδανικού. Και τ’ όνομά της είναι ένα θαυμαστικό. Δε θυμάμαι το πρώτο αντίκρισμά της. Χωρίς άλλο θα κατέβαινα από μια κορφή, φέρνοντας αγκαλιές λουλούδια. Παιδί ακόμα, εσκεπτόμουν το ρυθμό του φλοίσβου της. Ξαπλωμένος στην αμμουδιά, εταξίδευα με τα καράβια που περνούσαν. Ένας κόσμος γεννιόταν γύρω μου. Οι αύρες μού άγγιζαν τα μαλλιά. Άστραφτε η μέρα στο πρόσωπό μου και στα χαλίκια. Όλα μου ήταν ευπρόσδεκτα: ο ήλιος, τα λευκά σύννεφα, η μακρινή βοή της. Αλλά η θάλασσα επειδή ήξερε, είχε αρχίσει το τραγούδι της, το τραγούδι της που δεσμεύει και παρηγορεί. Είδα πολλά λιμάνια.

 (K.Καρυωτάκης . . .Η θάλασσα)

Κανό μετά μουσικής (Κεφαλονιά)

"Όταν εγώ λέω ΝΑΙ στη ζωή, το ίδιο μου λέει και εκείνη."--Louise Hay--

 

"Το παρελθόν πέρασε και δεν μπορεί να αλλάξει. Αυτή είναι η μόνη στιγμή που μπορούμε να βιώσουμε. Βαθιά στο κέντρο της ύπαρξής μου, υπάρχει μια τρεχούμενη πηγή ευγνωμοσύνης. Τώρα επιτρέπω σε αυτή την ευγνωμοσύνη να γεμίσει την καρδιά, το σώμα, το νου, τη συνείδηση και την ύπαρξή μου. Αυτή η ευγνωμοσύνη εκπέμπει από εμένα σε όλες τις κατευθύνσεις, αγγίζοντας τα πάντα στον κόσμο μου και επιστρέφει σε μένα μεγαλύτερη. Όσο περισσότερη ευγνωμοσύνη νιώσω, τόσο μεγαλύτερη επίγνωση αποκτώ ότι οι προμήθειες της δεν θα τελειώσουν ποτέ." (Louise Hay)

 

Τα ψηλά πετάγματα θέλουν γερά φτερά . . .. . . και τα γερά φτερά δυνατές ρίζες. Μην παραμελείς ποτέ τις ρίζες σου! Αυτές είναι η δύναμή σου...!

..."Δεν μπορώ, δεν τολμώ ούτ’ έναν άγγελο περαστικό να φανταστώ γιατί εγώ σ’ άλλον πλανήτη, χωρίς αγγέλους κατεβαίνω..." ( Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ... " Η ευλογία της έλλειψης" )

"Ευγνωμονώ τις ελλείψεις μου

ό,τι μου λείπει με προστατεύει

από κείνο που θα χάσω

όλες οι ικανότητές μου

που ξεράθηκαν στο αφρόντιστο χωράφι της ζωής

με προφυλάσσουν από κινήσεις στο κενό

άχρηστες, ανούσιες.

Ό,τι μου λείπει με διδάσκει

ό,τι μου ‘χει απομείνει

μ’ αποπροσανατολίζει

γιατί μου προβάλλει εικόνες απ’ το παρελθόν

σαν να ‘ταν υποσχέσεις για το μέλλον.

Δεν μπορώ, δεν τολμώ

ούτ’ έναν άγγελο περαστικό

να φανταστώ γιατί εγώ

σ’ άλλον πλανήτη, χωρίς αγγέλους

κατεβαίνω.

Η αγάπη, από λαχτάρα που ήταν

έγινε φίλη καλή

μαζί γευόμαστε τη μελαγχολία του Χρόνου.

Στέρησέ με –παρακαλώ το Άγνωστο–

στέρησέ με κι άλλο

για να επιζήσω."

Αλογάκι της Παναγίας

 

(16-6-2022)

 

 

Ανθάκια λαντάνας... Όλα μαζί μια ... καρδιά.

 

Φθινοπωρινά πεταρίσματα και κελαηδισμοί στην παραλία του Πλατύ γιαλού. (Κεφαλονιά)

 

Κεφαλονιά

 

Κεφαλονιά

 

Ανθισμένο κρίταμο ή κρίθμον το παραθαλάσσιο ή αρμύρα ή αρμυρίκι (crithmum maritimum) ( Κεφαλονιά)

 

LP - Lost On You

Διάτρητη κι ευάλωτη η Ακακία στο έλεος της Πανσελήνου, που ανελέητα την ακτινογραφεί. . .

 

Φθινοπωρινές φουσκοθαλασσιές...

 

Ίριδα

 

 Nικηφόρος Βρεττάκος  *Η Ελληνική γλώσσα*

"Όταν κάποτε φύγω από τούτο το φως θα ελιχθώ προς τα πάνω όπως ένα ρυακάκι πού μουρμουρίζει.
Κι αν τυχόν κάπου ανάμεσα στους γαλάζιους διαδρόμους συναντήσω αγγέλους, θα τους
μιλήσω ελληνικά, επειδή δεν ξέρουνε γλώσσες. Μιλάνε μεταξύ τους με μουσική."

http://annagelopoulou.blogspot.com/

Οι ηλίανθοι και η ικεσία στον φωτο - ζωοδότη Ήλιο!

Katie Melua - The Closest Thing To Crazy (Official Video)

💕💕💕

Όνειρο γλυκό και ξένο και παντοτινά χαμένο, σε κρατώ στο νου μου ακόμα σαν τριαντάφυλλο στο στόμα…. (Μήτσος Παπανικολάου)...

 

Αναχωρήσεις..."Φίλε, του φθινοπώρου η Ώρα εκεί στην πόρτα μου ήρθε δίχως να διστάζει." (Μαρία Πολυδούρη)

 

Πεταλουδα Papillon στο κρίταμο, τα βούρλα και τ' άλλα φυτά των βράχων της παραλίας...(12-9-2022, Πλατύς γιαλός, Κεφαλονιά)

 

*Τι να την κάνω εγώ την πραγματικότητα, τους λέω. Εγώ έχω τ’ όνειρο.* (Τάσος Λειβαδίτης)

 

Στο τελευταίο βλεφάρισμα της μέρας όλα γαληνεύουν για να ξαναγεννηθούν το επόμενο ξημέρωμα. . .

 

Έτσι, όπως γλιστρούν στον ουρανό τα σύννεφα, αποκαλύπτουν φόρμες, διάφανες μορφές, εικονογραφώντας αενάως το δικό τους παραμύθι και μπαίνοντας ενίοτε και στη δική μας πραγματικότητα. . . «Κι αν θα διψάσεις για νερό θα στύψουμε ένα σύννεφο» - Νίκος Γκάτσος

 

Ηλιοβασίλεμα που αξιώνει λίγο παραπάνω φθινόπωρο...

 

"Το πρωί εκτάκτως σύννεφα του Αυγούστου μερικά πέρα στο βάθος του ορίζοντα που τρέμει σα να τον διατρέχουν ρίγη μολυβιά ..." ...Τοπίο σε άσπρο μαύρο. Παλική, Κεφαλονιά.

 Κική Δημουλά, «Πανσέληνος» 

Το πρωί 

εκτάκτως σύννεφα του Αυγούστου μερικά

 πέρα στο βάθος του ορίζοντα που τρέμει 

σα να τον διατρέχουν 

ρίγη μολυβιά 

και το βράδυ 

ψύχραιμη λιτανεία πανσελήνου 

μες στα στενά και αδιέξοδα σοκάκια 

μιας κάρτας σου που έλαβα 

«… κουράστηκα … 

λυπάμαι. Χαιρετώ» 

με κούριερ εντός της σήμερον επίδοση. 

Τι βιαστικός 

λες και χωρίς πανσέληνο αύριο 

δε θα ’βλεπες να εκλείψω.   

(Από τη συλλογή «Μεταφερθήκαμε παραπλεύρως», εκδ. Ίκαρος, 2017)  

Πηγή : Andro.gr [ https://www.andro.gr/empneusi/full-moon-poems/2/ ]

Η πανσέληνος του Σεπτέμβρη σε διάλογο με τη λιμνοθάλασσα του Κουτάβου. Μερικές μόλις ώρες πριν την πλήρη γέμισή της και λίγες μέρες πριν τη φθινοπωρινή ισημερία...

 

Θαλασσινό φεγγάρι

Του φεγγαριού βροχή ασημένια
πάνω στους μεθυσμένους ώμους του νερού
ως πέφτεις, από το σιωπηλό της πλώρης μας δρεπάνι
θερισμένη, πιο βαθιά
κι απ’ τη θνητή ψυχή μας φτάνεις.
Στενάζοντας σε δέχεται ο βυθός κι ανοίγει
Κύμα το κύμα η άμμος σε φιλεί
Όλα τα δάση των φυκιών λυσίκομα κυλούνε
και κυλούνε αγκαλιασμένα.
Κι ο πελαγίσιος Πάνας ο ερμαφρόδιτος ο αχτινωτός
στα βουβά των κοχυλιών κατώφλια σκούζει.

(Πάνος Θασίτης)

https://whenpoetryspeaks.gr/

Β. Παπακωνσταντίνου -- Ένα καράβι ____elenpa25_____