Categories

" Αν κάθε θάλασσα πατρίδα ονομαστεί, 

σαν τη θάλασσα της πατρίδας καμιά!


Κι αν ένας ήλιος φέγγει, 
σαν τον ήλιο της πατρίδας κανένας!

Αν όλη η ανθρωπότητα πατρίδα μια γενεί,
σαν τη γη των πατέρων μας καμιά!

Κι αν όλα κάτω από τη σελήνη εξισωθούν με καπνού ύψος,

ξεχωριστός ο καπνός της καθεμιάς πατρίδας στον κοινό ουρανό

θα σμίξει…"  (Σαράντος Παυλέας, "Πατρίδα" -απόσπασμα)



Γέφυρα Δεβοσσέτου και Οβελίσκος, Αργοστόλι, Κεφαλονιά


Τρίτη 28 Δεκεμβρίου 2021

Είναι πάντα χρήσιμο ένα τραπέζι στην αυλή... Μ' όλους τους καιρούς! Έτσι, για να χαίρεται ο Μελίνο. Ενίοτε και η παρέα του...


"Έχεις γάτα; Ή γάτες; Ξέρουν να κοιμούνται, μωρό μου. Μπορούν να κοιμούνται 20 ώρες τη μέρα και δείχνουν ωραίες. Ξέρουν ότι δεν έχουν λόγο να αναστατώνονται." (Τσαρλς Μπουκόφσκι) 

 

Ψυχή της νύχτας, Ναπολέων Λαπαθιώτης


 Παίζει το φως με το νερό, στην άκρη του γιαλού,

μα γω είμαι μόνος και μακριά – κι είναι η ψυχή μου αλλού·

κι ενώ στα γύρω φαίνεται χαμένη και δοσμένη,

με διπλωμένα τα φτερά, το δειλινό προσμένει.

γιατί, η ψυχή μου, όσο το φως απλώνεται, δε ζει,

είν’ αδερφή των σκοταδιών και χάνεται μαζί

κι αν ίσως, τώρα, μες στο φως, έτσι μακριά μου μοιάζει

πάλι θα ζήσουμε μαζί τις ώρες που βραδιάζει…


https://poiimata.com/2009/05/03/psychi-tis-nychtas-napoleon-lapathiotis/

Πέμπτη 16 Δεκεμβρίου 2021

Στου χειμώνα το ρομάντσο ο χρόνος βρίσκει το λιμανάκι του και κυλάει αργά... (Κεφαλονιά)


  "Μην κρίνεις. Μην κατατρέξεις ποτέ ένα δυστυχή.

Άσε να το κάνουν αυτό οι αργόσχολοι.

Εμείς έχουμε άλλες δουλειές πιο σοβαρές.

Ας πούμε, να μερεμετίσουμε λίγο την ψυχή μας.

Πού ξέρεις; Μπορεί να 'ρθουν δύσκολοι καιροί."

(Αλκυόνη Παπαδάκη, "Το τετράδιο της Αλκυόνης")

Τρίτη 7 Δεκεμβρίου 2021

Όταν ο πεζός ρεαλισμός μπλέκεται με τον λυρισμό της ποίησης, η υπογραφή είναι: Αλκυόνη Παπαδάκη. Απόσπασμα από τη μικρή ανθολογία έργων της "Στα σοκάκια της ψυχής"... (Οι φωτογραφίες είναι εμπνευσμένες από την εικονογράφηση των αποσπασμάτων. Καλλ. επιμέλεια: Περικλής Τιμοθέου, Εκδόσεις Τελεία)

Αυτός ο τύπος με τη φυσαρμόνικα, στη γωνιά του δρόμου, είχε πιάσει δουλειά από νωρίς. Φορούσε μια τρύπια καφετί ρεπούμπλικα, ένα φουλάρι γυαλιστερό και κάτι κόκκινα σπορτέξ, χωρίς κορδόνια.

Μια γλυκιά, βραχνή, τσακισμένη μελωδία, αφιερωμένη εξαιρετικά σ' αυτούς που χάθηκαν στους δρόμους της ζωής.

Ίσως ... γιατί νόμισαν πως η περιπλάνηση έκρυβε την απάντηση που γύρευαν.

Ίσως ... γιατί δε γούσταραν καμιά απάντηση.

Ίσως ... γιατί δεν είδαν πουθενά κάποιο σήμα, για να οδηγηθούν. Κάποιο στέγαστρο, να κρύψουν, έστω και προσωρινά τα όνειρά τους.

Ήσυχη νύχτα... Ο ουρανός ήταν γεμάτος αστέρια. Και στη γωνιά του δρόμου, κάποιος έπαιζε από νωρίς φυσαρμόνικα.


Δυο κάργιες σ' ένα γέρικο κυπαρίσσι, ξενυχτούσαν στολίζοντας τις φωλιές τους με πολύχρωμα γυαλάκια που είχαν μαζέψει από τα σκουπίδια.


... << Τι κάνουν οι άνθρωποι εκεί κάτω κι, αντί να στολίζουν τις φωλιές τους, τρέχουν συνεχώς;

Τι ψάχνουν..>>

Ρώτησε η μία, ενώ καθάριζε με προσοχή ένα γυαλί.


...<<Α! Το κομματάκι που λείπει απ' την ψυχή τους ψάχνουν. Και τρέχουν. Και κολλούν ό,τι βρεθεί στη θέση του, προσπαθώντας να παραστήσουν την εικόνα που ονειρεύτηκαν.

Κι όλο βρίσκουν κάτι παράταιρο, που δεν κολλάει. Κι όλη η εικόνα παραμορφώνεται. Έτσι είν' οι άνθρωποι. Μην ασχολείσαι..>>


...<<Κι αυτός εκεί... Τόση ώρα, στη γωνιά, παίζει φυσαρμόνικα.>>


...<<Άσ' τον αυτόν... Μπορεί κάτι να ξέρει παραπάνω... Αλλά δεν θα τον ρωτήσει ποτέ κανείς...>>


Ήσυχη νύχτα... Ο ουρανός ήταν γεμάτος αστέρια.


Κι εκεί, στη γωνιά του δρόμου, κάποιος έπαιζε συνέχεια φυσαρμόνικα...


 

Στα ρηχά του βυθού ... τ' αντιφεγγίσματα και οι βόμβοι ...

"Τη θάλασσα τη θάλασσα 
ποιος θα μπορέσει να την εξαντλήσει;" 
(Γιώργος Σεφέρης)



 

Αγριονεραγκούλα, με τα χαρακτηριστικά γυαλιστερά κίτρινα πέταλα…..ranunculus... (Κεφαλονιά, 29-10-2021)

 Κάθε φύλλο χλόης έχει τον Άγγελό του 

που σκύβει πάνω του και του ψιθυρίζει: 

<<Μεγάλωνε, μεγάλωνε>>. 






Παρασκευή 3 Δεκεμβρίου 2021